Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ταξίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ταξίδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

09 Φεβρουαρίου 2023

Ερζερούμ : ο τόπος των Ρωμιών

κείμενο – φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης / εφ. ΕΘΝΟΣ - ταξίδι 23.10.2014

➤ γνωστή και ως "Σιβηρία της Τουρκίας", η πόλη Ερζερούμ στην Ανατολική Τουρκία σηματοδοτεί μία από τις πιο τραγικές στιγμές στην ελληνική Ιστορία, καθώς αποτελεί την πόλη-σύμβολο (*) της γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων χριστιανών της Ανατολίας.
(*) σημείωση δική μας : και η Σεβάστεια...

➤ η μεγαλύτερη πόλη της Ανατολικής Τουρκίας, δίχως να διαθέτει κάποιο φημισμένο τουριστικό-ιστορικό αξιοθέατο, αντιπροσωπεύει έναν ιδιαίτερο προορισμό για όλους εκείνους που αναζητούν το «κάτι ακόμα» στη γνωριμία με την Κεντρική και Ανατολική Τουρκία.


για ποιο λόγο όμως ειδικά ο Έλληνας ταξιδιώτης οφείλει να γνωρίσει από κοντά το Ερζερούμ; Όσοι τα πάτε καλά με την Ιστορία, θα θυμάστε ότι το Ερζερούμ (που ετυμολογικά σημαίνει ο "Τόπος των Ρωμιών"), είναι μια πόλη-σύμβολο της γενοκτονίας των Ελλήνων και Αρμενίων χριστιανών της Ανατολίας, της Θράκης, του Πόντου και της Μικρασίας.

εδώ πραγματοποιήθηκε το πρώτο συνέδριο των κεμαλικών το 1919, όπου αποφασίστηκε η εξόντωση όσων χριστιανών είχαν απομείνει στο οθωμανικό κράτος. Στο Ερζερούμ επίσης κατέληγαν ύστερα από ατέλειωτες πορείες θανάτου όσοι χριστιανοί (Έλληνες, Πόντιοι και Αρμένιοι) είχαν επιβιώσει από τις κακουχίες καθ' οδόν, για να ενταχθούν κατόπιν στα περιβόητα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού), τα οποία ουσιαστικά ήταν τάγματα εξόντωσης των ανεπιθύμητων χριστιανικών πληθυσμών.

➤ αλλά και πολύ αργότερα (την περίοδο 1942-43, με την επιβολή του ληστρικού φόρου κληρονομιάς στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, του γνωστού βαρλίκι), το Ερζερούμ συνέχισε να λειτουργεί ως χώρος εξορίας και καταναγκαστικών έργων για Έλληνες και Αρμένιους. Χιλιάδες άνθρωποι (μη Τούρκοι) πότισαν τότε με το αίμα τους τα χώματα της γης των Ρωμιών. Και μοιραία τίθεται το ερώτημα: ήταν άραγε τυχαίο που ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν επέλεξε το Ερζερούμ για τη συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του Γεώργιο Παπανδρέου το 2011; Για πολλούς πολιτικούς αναλυτές, η επιλογή του Ερζερούμ είχε τη σκοπιμότητά της …

Η Θεοδοσιούπολη των Βυζαντινών
ΤΟ ΕΡΖΕΡΟΥΜ κατοικείται αδιαλείπτως από τον 2ο αιώνα μ.Χ. Μέχρι το 387 μ.Χ., η πόλη ανήκε στο βασίλειο της Αρμενίας, χρονιά κατά την οποία πέρασε στα εδαφικά όρια της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ο Μέγας Θεοδόσιος, αντιλαμβανόμενος τη στρατηγική θέση της πόλης για την προστασία των ανατολικών επαρχιών της αυτοκρατορίας, προχώρησε σε εκτεταμένα έργα οχύρωσης και υποδομής, μετατρέποντας την απομακρυσμένη πόλη του Αντικαυκάσου στο σημαντικότερο εμπορικό και στρατιωτικό κέντρο της περιοχής - προς τιμή του οι κάτοικοί της την ονόμασαν Θεοδοσιούπολη.

Μέσα στους επόμενους αιώνες, η Θεοδοσιούπολη αποτέλεσε τη σημαντικότερη ζώνη άμυνας στα ανατολικά της βυζαντινής αυτοκρατορίας, με αποτέλεσμα, αρκετές φορές να περάσει στην κυριαρχία των επίδοξων εισβολέων και κατακτητών της Μικράς Ασίας. Τον 6ο αιώνα αλώθηκε από τους Πέρσες και τους Αραβες - οι δεύτεροι της έδωσαν το σημερινό της όνομα (Ερζεν-ερ-Ρούμ, δηλαδή Γη των Ρουμ, των Βυζαντινών). Μέχρι τον 11ο αιώνα, η Θεοδοσιούπολη περιήλθε πολλές φορές στους Βυζαντινούς και τους Γεωργιανούς - τότε εμφανίστηκαν όμως οι Σελτζούκοι Τούρκοι. Η τύχη της πόλης πέρασε κατόπιν στα χέρια των Μογγόλων (13ο αιώνα), των Τουρκομάνων και των Οθωμανών (14ο αιώνα), ενώ στη διάρκεια των ρωσοτουρκικών πολέμων, το Ερζερούμ γνώρισε τρεις φορές τη ρωσική κατοχή (1829, 1878, 1916).


Εκτός από πόλη-σύμβολο της γενοκτονίας των Ελλήνων και Αρμενίων χριστιανών της Ανατολίας, το Ερζερούμ έχει ταυτιστεί επίσης μ' ένα από τα τραγικότερα γεγονότα στη Βυζαντινή Ιστορία. Σε κοντινή απόσταση από την πόλη, πραγματοποιήθηκε στις 26.8.1071 η κοσμοϊστορική μάχη του Ματζικέρτ (**), μεταξύ Βυζαντινών και Σελτζούκων Τούρκων. Η συντριπτική ήττα του βυζαντινού στρατού, που πολέμησε υπό τις διαταγές του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ΄ Διογένη, άνοιξε την πόρτα στους Τούρκους προς τη Μικρά Ασία και τη Δύση.


Η πιο κρύα πόλη της Τουρκίας

ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΩΣ «Σιβηρία της Τουρκίας», λόγω των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών που σημειώνονται εδώ κατά τους χειμερινούς μήνες (-25 έως -30 βαθμούς Κελσίου), η «Γη των Ρωμιών» βρίσκεται κτισμένη σε υψόμετρο 1.900 μ. και απλώνει τον αστικό της οικισμό σ' ένα οροπέδιο που περιβάλλεται από γυμνά μελαγχολικά βουνά. Ο πληθυσμός του Ερζερούμ αγγίζει τους 385.000 κατοίκους, αριθμός που κατατάσσει την πόλη ανάμεσα στις πολυπληθέστερες της Ανατολικής Τουρκίας. Αξιοσημείωτος είναι επίσης ο αριθμός των φοιτητών που διαμένουν στο Ερζερούμ - από το 1957 είναι έδρα του πανεπιστημίου Ατατούρκ. Με περίπου 50.000 φοιτητές, θεωρείται η «φοιτητούπολη» της Ανατολής.

Οι επανειλημμένες επισκέψεις του Εγκέλαδου τα τελευταία διακόσια χρόνια στην περιοχή (ο τελευταίος ισχυρός σεισμός σημειώθηκε το 2001) είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή ενός σημαντικού τμήματος του Ερζερούμ.


Όμως, η κομβική θέση του πάνω στον οδικό άξονα Αγκυρας - Τεχεράνης (καθώς και στη σιδηροδρομική γραμμή Αγκυρας - Τιφλίδας) βοήθησε στη γρήγορη οικονομική ανάκαμψη της τουρκικής πόλης, μεγάλο μέρος της οποίας ανοικοδομήθηκε εξαρχής.

Το πέτρινο κάστρο (Erzerum Kalesi) βρίσκεται στο κέντρο της πόλης -στην κορυφή ενός χαμηλού λόφου- και στα πόδια του απλώνεται όλο το Ερζερούμ. Η ακριβής ημερομηνία κατασκευής του οχυρού, που περιβάλλεται από καλοδιατηρημένα τείχη με προμαχώνες και πύργους, δεν είναι γνωστή, αλλά σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ιστορικών πιθανότατα να θεμελιώθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο. Σημείο αναφοράς του κάστρου είναι ο κοκκινωπός Πύργος του Ρολογιού (κτίστηκε τον 12ο αιώνα και χρησίμευε ως παρατηρητήριο), απ' όπου μπορείτε να θαυμάσετε ένα υπέροχο πανόραμα της πόλης.


Αξιοθέατα αιώνων
ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ μνημεία του Ερζερούμ κτίστηκαν την περίοδο που «αφεντικά» της πόλης ήταν οι Σελτζούκοι Τούρκοι. Αδιαμφισβήτητο έμβλημα της πόλης αποτελεί ο Μεντρεσές των Δίδυμων Μιναρέδων (Cifte Minareli Medrese), μια ισλαμική θεολογική σχολή που ανεγέρθηκε στις αρχές του 12ου αιώνα για να διδάσκονται το Kοράνιο οι νέοι της εποχής.

Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το Μεγάλο Τζαμί (Ulu Cami), ένα θρησκευτικό οικοδόμημα του 1179 που γειτνιάζει με τον Μεντρεσέ των Δίδυμων Μιναρέδων. Σε μικρή απόσταση δυτικά του εμβληματικού Μεντρεσέ υψώνεται το τζαμί Narmanli Cami (1738), ενώ μόλις 300 μ. νότια του Μεγάλου Τζαμιού, στην κορυφή ενός μικρού λόφου, βρίσκονται οι μνημειακοί τύμβοι Us Kumbetler (Tree Tombs).


Στην κεντρική λεωφόρο Cumhuriyet Caddesi -και όχι μακριά από τον χώρο της θεολογικής σχολής Cifte Minareli Medrese- επισκεφθείτε την ιερατική σχολή Yakutiye Medrese.

Κτίστηκε το 1310 από τους Μογγόλους, οι οποίοι δανείστηκαν αρκετά στοιχεία από τη σελτζούκικη αρχιτεκτονική -η περίτεχνα διακοσμημένη πύλη εισόδου και ο κομψός μιναρές επιβεβαιώνουν περίτρανα το γεγονός. Στο εσωτερικό της ιερατικής σχολής φιλοξενείται το Εθνογραφικό Μουσείο «Turkish-Islamic Arts & Ethnography Museum». Δίπλα ακριβώς στην Yakutiye Medrese είναι κτισμένο το τζαμί Lala Mustafa Pasa Cami (1562), ένα από τα πιο γνωστά του Ερζερούμ.


Η εμπορική καρδιά της πόλης κτυπά νότια της ιερατικής σχολής.
Αμέτρητα μικρομάγαζα με παραδοσιακά τουρκικά προϊόντα, υπαίθριοι μικροπωλητές φρούτων, γραφικοί καφενέδες με ράθυμους θαμώνες και λιλιπούτεια εργαστήρια με επιδέξιους χειρώνακτες κεντρίζουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη, χαρίζοντάς του αυθεντική ατμόσφαιρα και εικόνες Ανατολής. Σε περίπτωση πάντως που θέλετε να αγοράσετε χρυσά ή αργυρά παραδοσιακά κοσμήματα, η κλειστή αγορά Rustem Pasa Carsisi (στεγάζεται σ' ένα οθωμανικό οίκημα του 16ου αιώνα) στο κέντρο της πόλης είναι ο απόλυτος προορισμός.


Το τουριστικό Palandoken

Σε κοντινή απόσταση από το Ερζερούμ (μόλις 5 χλμ. νότια από το κέντρο της πόλης), βρίσκεται σε υψόμετρο 1.750 μ. το Palandoken που έχει εξελιχτεί σε πολύ δημοφιλή χειμερινό προορισμό. Πρόκειται για ένα οργανωμένο κέντρο χειμερινών σπορ που έχει δώσει τεράστια τουριστική ώθηση και ανάπτυξη στην περιοχή. Το χιονοδρομικό κέντρο του θεωρείται το καλύτερο και πιο σύγχρονο της Τουρκίας. Διαθέτει 10 πίστες σκι (με συνολικό μήκος διαδρομών περίπου 28 χλμ.), ενώ στα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που υπάρχουν λειτουργούν εστιατόρια, μπαρ και ντίσκο.

διαμονή
Στο Ερζερούμ προτείνονται τα ξενοδοχεία HOTEL DILAVER, ΑMILLER ΟTEL, POLAT OTEL και ESADAS OTEL
Στον χώρο του χειμερινού θερέτρου Palandoken επιλέξτε το ξενοδοχείο POLAT RENAISSANCE RESORT
 

φαγητό
Για ιδιαίτερες γεύσεις Ανατολής, συστήνονται στο κέντρο της πόλης τα εστιατόρια ERZERUM ELVERI, DASHANE, SALON ASYA, SIMIT KONAG» και GUZELYURT RESTORANT.

fast info
Αναμνηστικά & χρήσιμα
Στα καταστήματα του Ερζερούμ θα βρείτε υπέροχα χαλιά, κιλίμια, δερμάτινα είδη, αντίκες, χειροποίητα κοσμήματα από χρυσό και ασήμι, είδη λαϊκής τέχνης και παραδοσιακά γλυκά Ανατολής. Ιδίως για παραδοσιακά κοσμήματα, αναζητήστε την κλειστή αγορά Rustem Pasa Carsisi.


εμπειρία χαμάμ
Για χαμάμ στο Ερζερούμ συστήνεται το «Kirk Cesme Hamami». Ανοιχτό καθημερινά για άντρες από 05:00 24:00 και για γυναίκες από 08:00 - 18:00. Το χαμάμ «Erzerum Hamami ve Saunasi» λειτουργεί μόνο για άντρες και είναι ανοιχτό καθημερινά από 05:00 24:00


αρχαιολογικοί θησαυροί 
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου της πόλης, που χρονολογούνται από το 900 π.Χ. μέχρι τα βυζαντινά χρόνια. Erzerum Archaeology Museum: ανοικτό Τρίτη - Κυριακή (Δευτέρα κλειστά) από 08:00-17:00. Τιμή εισόδου 1,25 ευρώ

κείμενο – φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ - ταξίδι 23.10.2014


(**)
προτείνεται το βιβλίο του Νίκου Τσάγγα, Μαντζικέρτ - η αρχή του τέλους του μεσαιωνικού Ελληνισμού, εκδόσεις Γκοβόστη, 394 σελίδες - χωρίς χρονολογία. (δηλ. η αρχή του τέλους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας με όλα τα συνεπακόλουθα μέχρι τις μέρες μας) - ανάρτησή μας εδώ


φωτογραφίες άρθρου :

19 Σεπτεμβρίου 2022

ταξιδιωτικός οδηγός Εύξεινος Πόντος - 7 links

πρώτη δημοσίευση 16.1.2022
 
➤ συγκεντρώσαμε τις 7 αναρτήσεις μας με θέμα "ταξιδιωτικός οδηγός Εύξεινος Πόντος" σε μία
παρακάτω δίνουμε τις επικεφαλίδες και τα αντίστοιχα links
 
1. η διάβαση της Ζύγανας 1
2. κάστρο Κόβ και Παϊπούρτ 2
3. Ποντιακά δίστιχα και εκκλησίες 3
4. ποταμός Άκαμψις 4
5. τα Ρωμέϊκα που μιλιούνται σήμερα 5
6. Σάντα και Κρώμνη 6
7. Οινόη - Φάτσα - Πολεμώνιο 7
 
φώτο : Ιασώνιο ακρωτήριο (από το δίκτυο)
 

18 Σεπτεμβρίου 2022

ταξιδιωτικός οδηγός Εύξεινος Πόντος #4 - ποταμός Άκαμψις

➤ ποταμός Άκαμψις ή Τσορούχ
έχει μήκος 438 Km, περνάει μέσα από την Παϊπούρτ και διασχίζει την περιοχή βόρεια του Ερζερούμ. Εκβάλει στο Βατούμ της Γεωργίας
περισσότερα στην wiki εδώ
το παρακάτω κείμενο είναι από τον ταξιδιωτικό οδηγό.



φωτό από το δίκτυο - το ποτάμι κοντά στο Γιουσουφέλι

17 Σεπτεμβρίου 2022

ταξιδιωτικός οδηγός Εύξεινος Πόντος #3 - Ποντιακά δίστιχα & εκκλησίες

➤ τρίτη ανάρτησή μας από αυτόν το ταξιδιωτικό οδηγό
Ποντιακά δίστιχα και οι δύο μητροπολιτικοί ναοί. Της Τραπεζούντας και της Αμισού. Γκρεμισμένοι και οι δυό από τους αγαρηνούς...


30 Αυγούστου 2022

ο Ανδρέας Καρκαβίτσας στον Πόντο

➤ δεν νομίζω να γνωρίζουν πολλοί ότι ο αγαπητός πεζογράφος των μαθητικών μας χρόνων, ο συγγραφέας του βιβλίου "λόγια της πλώρης", βρέθηκε στον Πόντο και έγραψε σχετικά
αντιγράφουμε από την σελίδα BiblioNet "...υπηρέτησε επίσης ως έφεδρος δόκιμος γιατρός και το 1891 μετά τη λήξη της στρατιωτικής του θητείας διορίστηκε υγειονομικός γιατρός στο ατμόπλοιο "Αθήναι", με το οποίο ταξίδεψε στη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα, τα παράλια της Μικράς Ασίας και τον Ελλήσποντο. Οι εμπειρίες του από την περίοδο αυτή της ζωής του περιέχονται στο ταξιδιωτικό ημερολόγιο "σ' ανατολή και δύση" και αξιοποιήθηκαν στη συλλογή διηγημάτων "λόγια της πλώρης" (1899)" - σελίδα της BiblioNet εδώ
το 1991 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μαλλιάρης - Παιδεία το βιβλίο του με τίτλο "ταξίδια στον Πόντο, την Πόλη, τη Σμύρνη (σ’ ανατολή και δύση)" που περιλαμβάνει τις εντυπώσεις του από αυτά τα ταξίδια
το παρακάτω άρθρο προέρχεται από την εγκυκλοπαίδεια του Π.Ε.

[πρώτη δημοσίευση27.8.2018]

από το δίκτυο



26 Αυγούστου 2022

Ruy González de Clavijo / Καβασίτες - #2

➤ δεύτερο μέρος τού άρθρου από το περιοδικό Άμαστρις, έτος 2011, τεύχος 20 - πρώτο μέρος εδώ
και εδώ, όπως το πρώτο μέρος, υπάρχουν τοποθεσίες, κάστρα, ονόματα άγνωστα σε μας ή λάθος διατυπωμένα
η περιγραφή του κάστρου Καντάκα (2η σελίδα) θυμίζει λίγο την περιγραφή του Θεόφιλου Ντέϋρολ, 4.5 αιώνες μετά - εφτά αναρτήσεις μας εδώ
διαβάστε επίσης και τα όσα αναφέρει για τον Καβασίτα αλλά και το συμπλήρωμα για την οικογένεια Καβασίτες που αναρτούμε από την ΕτΠΕ. Ποιος άραγε ξέρει αν υπάρχουν απόγονοι από αυτήν την δυναστεία...

[πρώτη δημοσίευση 24.9.2018]





από την εγκυκλοπαίδεια του ΠΕ

25 Αυγούστου 2022

Ruy González de Clavijo - #1

➤ έχουμε ξαναγράψει για τον Ισπανό ταξιδευτή στην ανάρτηση μας αυτή
το παρακάτω είναι το πρώτο από δύο μέρη που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Άμαστρις, 2011, τεύχος 19 και 20
➤ στο κείμενο αναφέρονται διάφορες πόλεις, κάστρα, περιοχές, ονόματα που πολλά από αυτά μας είναι άγνωστα. Μην ξεχνάμε ότι η περιήγηση έγινε το 1403 και τα τοπωνύμια μπορεί να μην τα προφέρει καλά ή να τα άκουσε λάθος ή να άλλαξαν. Δείτε για παράδειγμα την αναφορά στην 3η σελίδα με τα ονόματα των αυλικών των Κομνηνών. Γκόρτσι και Πρωτοβέστις. Το δεύτερο παραπέμπει στον τίτλο "πρωτοβεστιάριος" (θησαυροφύλακας)

[πρώτη δημοσίευση 18.9.2018]






23 Αυγούστου 2022

Τάνια Λαζαρίδου, "επιστροφή"

πρώτη δημοσίευση 23.8.2022

προσκύνημα Τάνιας Λαζαρίδου στις πατρογονικές εστίες

Η Τάνια Λαζαρίδου είναι μια συμπατριώτισσά μου από την Δράμα. Μου έστειλε το παρακάτω εκπληκτικό κείμενο ενός προσκυνηματικού ταξιδιού στον Πόντο και συγκεκριμένα στο χωριό Ζάβερα της Άνω Ματσούκας. Το ταξίδι έγινε το καλοκαίρι του 2006 και η ίδια έδωσε στο κείμενό της τον τίτλο "Επιστροφή".

Παρακάτω στο κείμενο το εξηγεί... "επιστρέφω σ' ένα μέρος που δεν έχω ξαναπάει!!" και νομίζω αυτό τα λέει όλα…

Είναι όπως είπα μια εκπληκτική γραφή. Φαίνεται το έχει η Ζάβερα να βγάζει Παπαδιαμάντηδες…

Ευχαριστούμε Τάνια Λαζαρίδου και ελπίζουμε να σε διαβάσουμε σε κάποιο βιβλίο σου γιατί "τόχεις".

 

Σημ.

Ο Γιώργος Ζερζελίδης, επίσης από την Ζάβερα, θεωρείται ως ο Παπαδιαμάντης του Πόντου

 

-----------------------------------------------------------------------------------

Τάνιας Λαζαρίδου,
"Επιστροφή"

Το λεωφορείο που ξεκίνησε δυο μέρες πριν απ' τη Θεσσαλονίκη, έτρεχε στον άνετο αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση Ανατολικά. Στ' αριστερά μου η θάλασσα, η Μαύρη Θάλασσα, απέραντη όσο έπιανε το μάτι και οι πόλεις να διαδέχονται η μια την άλλη... Αμισός, Κοτύωρα, Οινόη, Κερασούντα, Τρίπολη...

Στα δεξιά μου πανύψηλα κατάφυτα βουνά και μεγάλα ποτάμια κάθε τόσο να κόβουν τον δρόμο! Τα μάτια μου αχόρταγα δέχονταν τις εικόνες και η καρδιά μου έτρεμε από συγκίνηση... επέστρεφα στη γη των προγόνων μου, σε μια αναζήτηση συναισθηματικά φορτισμένη να ψάχνω να βρω κάτι απ' το παρελθόν και να ανακαλύπτω τελικά άγνωστα κομμάτια του εαυτού μου που αγνοούσα! Πίσω μου ο ήλιος δύει μεγαλοπρεπής και η μυθική Τραπεζούντα, χιλιόχρονη και νέα, με υποδέχεται... Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα ελάχιστα, το μυαλό μου, ενενήντα χρόνια πίσω, στους παππούδες μου! Επιτέλους θα έβλεπα ό,τι είχαν δει κι εκείνοι...

Την άλλη μέρα αφήνω τα παράλια και προχωρώ προς το εσωτερικό να βρω το χωριό του παππού, με οδηγό έναν Ελληνόφωνο Τούρκο με τον οποίο συνεννοούμαι άνετα! Με ξεναγεί στην καρδιά του Πόντου, την Ματσούκα! Ο δρόμος φιδίσιος, πλάι στο αφρισμένο ποτάμι, τον Δαφνοπόταμο, και γύρω κάθετα βουνά καταπράσινα, Αύγουστο μήνα!! Χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές, διάσπαρτα, πνιγμένα στο απόλυτο πράσινο και πάνω, ψηλά, οι κορυφές με την αλπική ζώνη!

"Αδά εν η Ζάβερα, τεσόν το χωρίον" άκουσα τον οδηγό να λέει και τρέμοντας τα πόδια μου πατούν την ευλογημένη και χιλιοτραγουδισμένη πατρική γη ... ενενήντα χρόνια μετά, εγώ έχω την τιμή και την ανείπωτη χαρά της επιστροφής... επιστρέφω σ' ένα μέρος που δεν έχω ξαναπάει!!

Με μιας ένας κόσμος μυθικός, φτιαγμένος απ' τις διηγήσεις της γιαγιάς και του παππού ... ένας κόσμος τόσο οικείος, όμορφος και ζωντανός γεμάτος χαρές, πανηγύρια, λύπες, μόχθο, ιστορία και παράδοση, ξεδιπλώνεται μπροστά μου... Τα μάτια της ψυχής μου γλυστρούν στο χθες και ψάχνουν ανάμεσα στα μισογκρεμισμένα σπίτια, αυτό, του παππού μου! Επιλέγω και μπαίνω σ' ένα σπίτι εκεί, χαμηλά, κοντά στο ποτάμι. Το περιεργάζομαι, το αγγίζω, ακούω τους ήχους του, κλείνω τα μάτια μου και το βαφτίζω σπίτι του παππού μου...

" ...η μητέρα του ήταν μαμμή κι ο πατέρας του δάσκαλος ελληνικών! Ελληνικών! Εκεί, στον μυχό του Εύξεινου Πόντου, σ' ένα μικρό ορεινό χωριό και 2500 χλμ από την Αθήνα...

Όταν άρχισαν τα σύννεφα να σκιάζουν τον καθαρό ουρανό τους ήταν 1916 και είχαν ήδη πληρώσει δύο φορές τον τούρκο καιμακάμη για να μη πάρει τα δυο αγόρια τους στα Αμελέ Ταμπουρού, απ' όπου δε γύρισε κανείς... Τα χαμπάρια από παντού ήταν φοβερά για διωγμούς των χριστιανών και ο φόβος είχε φωλιάσει μέσα τους. Έτσι οι γονείς αποφασίζουν τη φυγάδευση των αγοριών στη ρωσοκρατούμενη Τραπεζούντα. Αναλογίζομαι εκείνη την στιγμή που τα αγόρια 16 και 17 χρονών αποχαιρετούν τους γονείς και την μικρή αδελφή τους... τι τους επιφύλασσε η μοίρα ούτε που φαντάζονταν... Σαν κυνηγημένα πουλιά, με την ψυχή στο στόμα, μέσα από πυκνά δάση και ρεματιές, οδοιπορώντας μόνο τη νύχτα για να ξεφεύγουν τον τούρκικο στρατό, τα καταφέρνουν να φτάσουν στην Τραπεζούντα.

Πίσω, στη Ζάβερα όταν οι Τούρκοι πληροφορούνται τη φυγή των αγοριών ξεσπούν στο δάσκαλο και τον αφήνουν ημιθανή... πεθαίνει δέκα μέρες μετά... Προσπαθώ να έλθω στη θέση της μάνας... το πένθος του άνδρα, ο αποχωρισμός των παιδιών,η κρισιμότητα των στιγμών... Όμως σφίγγει τα δόντια, η πόντια μάνα, για χάρη της μικρής κόρης κι έτσι με την ανταλλαγή των πληθυσμών, ακολουθούν την πορεία των άλλων χωριανών, κουβαλώντας μαζί τους όλη η περιουσία τους, την εικόνα και τον αγιασμό της Παναγίας Σουμελά και όλοι μαζί τραβούν την μαρτυρική πορεία της Ανατολίας. Ένας κόσμος ολόκληρος καταρρέει...

Τα αδέλφια για κακή τους τύχη χωρίζουν όταν αποβιβάζονται σε διαφορετικά καράβια για την "Ρουσία"...δεν θα ξανασμίξουν ποτέ, χάνονται σε μια χώρα όπου η Οκτωβριανή Επανάσταση μόλις ξεκινά...

Ο ένας αδελφός, ο παππούς μου, βρίσκεται στην Κριμαία με άλλους πόντιους που έχουν βρει καταφύγιο εκεί και σ' ένα μικρό χωριό ξεκινά τη ζωή του... φτιάχνει οικογένεια (ο πατέρας μου γεννιέται εκεί) δουλεύει τη γη, είναι μάστορας και δάσκαλος ελληνικών στα ποντιόπουλα του χωριού. Ζει στη Ρωσία 23 χρόνια και βλέπει να εδραιώνεται ένα άλλο τυραννικό καθεστώς με νέες διώξεις... και πάλι ξένος...

Η μάνα του ζει πια στη φιλόξενη γη της Μακεδονίας, όμως δεν έπαψε ποτέ να αναζητά τα "πουλία" της και αφού τον βρίσκει, του κάνει πρόσκληση και το 1939 φτάνει με την οικογένειά του στην Ελλάδα... έτσι ξανασμίγουν μάνα και γιος σε έναν καινούργιο τόπο είκοσι τρία χρόνια, μετά... Τον αποχαιρέτισε 16 χρονών παλληκαράκι και τον ξαναείδε σαραντάχρονο άντρα με τέσσερα παιδιά...ο πατέρας μου θυμάται ακόμη τη μέρα αυτής της συνάντησης σ' ένα ορεινό χωριό της Καβάλας. Θυμάται τα κλάματα και τα γέλια, τη χαρά του ανταμώματος των ζωντανών και τη θλίψη των χαμένων κι όλο το χωριό μαζί τους με συνοδεία τον μελαγχολικό ήχο του κεμετζέ, της ποντιακής λύρας...

Ένα καυτό δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου αλλά το δροσερό αεράκι φύσηξε το πρόσωπό μου και με επανέφερε στο σήμερα... ήταν ο καθαρός αέρας απ' τα παρχάρια, τους βοσκότοπους, που περνούσε μέσα απ' τα ορθάνοιχτα παράθυρα... Φεύγοντας το μάτι μου πέφτει σ' ένα ραφάκι και στο κλειδί που είναι πάνω του... αρπάζω το" ανοιγάρ" και βγαίνω! Το κλειδί του σπιτιού μας είναι πάλι δικό μου! Το χώνω στον κόρφο μου, δίπλα στην καρδιά μου...

Στην κοντινή βρύση του χωριού έσκυψα, ήπια κρύο παγωμένο παρχαρόνερο κι έκανα τον σταυρό μου... ξέρω ότι οι ψυχούλες τους σήμερα αναπαύτηκαν...

Ένας μεγάλος κύκλος έκλεισε απαλά, σχεδόν έναν αιώνα μετά..."