Κ. Παπαδόπουλου, Οράματα και μνήμες από την Αργυρούπολη - #5

πρώτη δημοσίευση 4.11.2022

🔻 πέμπτο μέρος από το βιβλίο του Κων. Παπαδόπουλου με τον τίτλο "οράματα και μνήμες από την Αργυρούπολη" - 

🔻 πρώτο μέρος εδώ - δεύτερο εδώ - τρίτο εδώ - τέταρτο εδώ  

🔻 μικρά περιστατικά από την κοινωνική ζωή της πόλης και των χωριών 

🔻 διαβάστε : οι πρόγονοι του Λεωνίδα Ιασονίδη...

Λεωνίδας Ιασονίδης - #5 / ες αεί...

Λεωνίδας Ιασονίδης - #4 / μεταφορά της εικόνας της Παν. Σουμελά

➤ από το βιβλίο "Λεωνίδας Ιασονίδης" - οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Πανάρετου Τοπαλίδη "ο Πόντος ανά τους αιώνας"
➤ διαβάστε την ιστορία για την άδεια μεταφοράς της εικόνας από τον ιστορικό Πόντο στην Ελλάδα το 1931 και μετά από είκοσι χρόνια η δεύτερη μεταφορά της από το Βυζαντινό μουσείο στα υψώματα του Βερμίου, εκεί που ετοιμάσθηκε η νέα της θέση, μέχρι να δώσει ο Θεός να επιστρέψει στην ιστορική Πατρίδα...

[πρώτη δημοσίευση 14 Απρίλιου 2019] 

Λεωνίδας Ιασονίδης - #3 / προσευχή στον Πόντο

➤ από το βιβλίο "Λεωνίδας Ιασονίδης"
➤ "...μια μόνον ανθρώπινη αδυναμία κυριαρχούσε, παντοδύναμη, στον συναισθηματικό κόσμο του αείμνηστου Λεωνίδα Ιασονίδη : η αθεράπευτη νοσταλγία του Πόντου..."

[πρώτη δημοσίευση 8.4.2019]

Λεωνίδας Ιασονίδης - #2 / γνωμικά & αποφθέγματα

➤ από το βιβλίο "Λεωνίδας Ιασονίδης"
➤ γνωμικά και αποφθέγματα του Λεωνίδα Ιασονίδη. για μελέτη και διανομή σε αυτούς που βάλθηκαν να μας κυβερνούν, στην κεντρική και περιφερειακή διοίκηση. ακόμη και στους δικούς μας των 2βαθμίων και 3βαθμίων φορέων. για όλους εμάς...

Λεωνίδας Ιασονίδης - #1

➤ το βιβλίο "Λεωνίδας Ιασονίδης" το έχω πολλά χρόνια
➤ τώρα αξιώθηκα να το ξεκινήσω και από μια πρώτη και γρήγορη φυλλομέτρηση διαπίστωσα τον θησαυρό που περιέχει...
➤ θα βάλουμε αρκετές αναρτήσεις από αυτό, έτσι για να "αναβαπτιζόμαστε" ως Πόντιοι γιατί ο Ιασονίδης είναι ένας από τους μεγάλους νοσταλγούς...

[πρώτη δημοσίευση3.4.2019]

 

βιογραφίες : Λεωνίδας Ιασονίδης (1884-1959)

[πρώτη δημοσίευση 29.7.2017] 

➤ σαν σήμερα 29.7 του 1959 έφυγε από την ζωή ο Λεωνίδας Ιασονίδης
➤ η σελίδα μας παρουσιάζει το βιογραφικό του από το ιστολόγιο της ΕΠΜ καθώς και ένα βίντεο - αφιέρωμα. Είναι από μια παλαιά βιντεοσκόπηση προγράμματος της ΕΤ3 η οποία προβλήθηκε στις 14.8.2003
➤ στην εκπομπή ομιλούν ο Διαμαντής Λαζαρίδης και άλλοι. (δυστυχώς δεν είχαμε το σύνολο της εκπομπής)
➤ έχουμε μέχρι σήμερα 29.7.2020 εννιά αναρτήσεις για τον Λ.Ι. - εδώ

1. video :

2. βιογραφικό από την ιστοσελίδα της ΕΠΜ

➤ γεννήθηκε στην Ορδού το 1884, αλλά όπως αναφέρει ο ίδιος σε μία εργασία του, η Πουλαντζάκη είναι η πατρίδα του. Καταγόμενος από πατριαρχική οικογένεια τα πρώτα γράμματα έμαθε στην Πουλαντζάκη και την Κερασούντα, για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας από το οποίο και αποφοίτησε το 1902. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης και πήρε το δίπλωμα το 1912. Κατόπιν πήγε στο Παρίσι όπου το 1914 πήρε πτυχίο στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες.

➤ από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τα κοινά. Ήδη το 1905 συμμετέχει στην "Τετραμελή επί των σχολών Εποπτεία" της Πουλαντζάκης, γεγονός που μαρτυρεί την άμετρη αγάπη προς την ιδιαίτερη πατρίδα του.

➤ κατά τη διάρκεια του α’ παγκοσμίου πολέμου ο Ιασονίδης έφυγε από τη Γαλλία και διαμέσου της Ρουμανίας έφτασε στο Ροστόβ της Ρωσίας για να εμψυχώσει τις ελληνικές κοινότητες του Καυκάσου. Εκεί ίδρυσε και την "Ευξεινοπόντειον Ένωσιν" το 1917. Είναι επίσης από τους ιδρυτές της "Κεντρικής Ενώσεως των Ποντίων" στο Αικατερινοντάρ, 1918. Από το 1917 τόσο στην περιοχή του Καυκάσου όσο και της Κριμαίας κατέφθαναν Πόντιοι πρόσφυγες προκειμένου να σωθούν από τις σφαγές των Τούρκων, ενώ χιλιάδες έφταναν στο Βατούμ ψηφίσματα Ποντίων από όλη τη Νότια Ρωσία για να διακηρύξουν την πίστη τους στην ανεξαρτησία του Πόντου. Έτσι το 1919 συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας εχρημάτισε και τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας. Το 1920 έρχεται στην Αθήνα συμμετέχοντας στις προσπάθειες της κυβέρνησης Βενιζέλου, επισκέπτεται το Παρίσι και το Λονδίνο αργότερα, επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης και αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την ανεξαρτησία του Πόντου. Για όλες αυτές τις προσπάθειες καταδικάστηκε ερήμην στον "δι’ αγχόνης" θάνατο από τα δικαστήρια ανεξαρτησίας της Αμάσειας (20-9-1921).

➤ το Σεπτέμβριο του 1922 έρχεται πρόσφυγας στην Ελλάδα όπου γίνεται θερμός προστάτης των προσφύγων που κατέφυγαν εδώ μετά τη μικρασιατική καταστροφή (1922) και τη συνθήκη της Λωζάνης (1923). Ασχολείται ενεργά με την πολιτική και από το 1923 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας όπου για 32 ολόκληρα χρόνια στάθηκε στο πλευρό των προσφύγων, ενώ χρημάτισε και Υπουργός Πρόνοιας επί κυβερνήσεως Φιλελευθέρων από το 1930-1932.

➤ το 1936 κατέφυγε στην Αγγλία, αποστρεφόμενος τη δικτατορία που επιβλήθηκε στη χώρα μας, όπου ερευνώντας πολλές βιβλιοθήκες και μάλιστα του Παν/μίου της Οξφόρδης, διαρκώς αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες για τα δίκαια της Ελλάδας εμψυχώνοντας τους Έλληνες στον αγώνα τους εναντίον των δυνάμεων της γερμανικής κατοχής.

➤ μετά το τέλος του πολέμου και την επιστροφή του στην Ελλάδα πολιτεύθηκε και πάλι, επανεκλέγει Βουλευτής και τέλος διετέλεσε Υπουργός Βορείου Ελλάδος.

➤ υπήρξε απλός και ταπεινός στη ζωή του, αμερόληπτος στις κρίσεις του και δίκαιος, τίμιος στο χαρακτήρα και ευθύς, αλλά πάνω από όλα φλογερός Πόντιος. Παροιμιώδης θα μείνει η φράση του "Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ, εάν επιλαθώμεθά σου ω πάτριος Ποντία γη!". Υπήρξε επίσης ένας από τους ιδρυτές της Επιτροπής μας.

3. Λεωνίδας Ιασονίδης, η προσευχή μου προς τον Πόντον (ΧτΠ, 1946, τ. 21-22)

...να εκλείψη ο προδότης

ΠΕ, 1975, τ. 5

οι Αμαζόνες...

➤ Α. από τη Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
➤ Β. άρθρο του Λεωνίδα Ιασονίδη από τα ΧτΠ, έτος 1944, τ. 11-12 / όλες οι αναρτήσεις μας για τον Λ. Ι. εδώ


Α.
     1. Σχέσεις – ετυμολογία ονόματος
Οι Αμαζόνες φέρονται ως κόρες του θεού Άρη και της νύμφης Αρμονίας. Δεν υπάρχει αξιόπιστη ετυμολογία του ονόματος «Αμαζών», που πρωτοαπαντά στην Ιλιάδα από ρίζα που δεν είναι μάλλον ελληνική. Οι περισσότερες όψιμες πηγές ωστόσο το ετυμολογούν από το στερητικό «α-» και το «μαζός» (= μαστός), επειδή λέγεται ότι οι Αμαζόνες συνήθιζαν σε νηπιακή ηλικία να ακρωτηριάζουν τον ένα ή και τους δύο μαστούς τους ώστε να μην εμποδίζονται στις στρατιωτικές τους δραστηριότητες. Μια δεύτερη εκδοχή αναγνωρίζει ως δεύτερο συνθετικό όχι το «μαζός» αλλά το «μάζα» (= κρίθινο ψωμί), αναφορά ίσως στη συνήθειά των Αμαζόνων να τρώνε κυρίως κρέας, και μάλιστα σαύρες, φίδια, σκορπιούς, χελώνες.

     2. Πατρίδα
Οι περισσότερες αρχαίες γραπτές πηγές εντοπίζουν το βασίλειο των Αμαζόνων στην περιοχή της αρχαίας Βιθυνίας, κοντά στον ποταμό Θερμώδοντα. Ορίζουν όλες τις πεδιάδες και τα βουνά γύρω από τον ποταμό, με πρωτεύουσα τα Θεμίσκυρα 
➔ ανάρτησή μας για τα Θεμίσκυρα εδώ

➤ όλο το άρθρο εδώ


Β.

ιστορικό δημιουργίας της ΕΠΜ

[πρώτη δημοσίευση Σεπτέμβριος 2018]

➤ από την σελίδα της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών (ΕΠΜ) αναρτούμε το ιστορικό της δημιουργίας της
➤ είναι από την ομιλία του τότε αντιπροέδρου Διαμαντή Λαζαρίδη κατά την απογευματινή εκδήλωση του εορτασμού της 70ετίας της ΕΠΜ και των εγκαινίων του Μουσείου του Ποντιακού Ελληνισμού στις 15.2.1998
➤  εδώ να προσθέσω ότι η σελίδα τους στο διαδίκτυο "δείχνει τα χρόνια" της. Χρειάζεται εικαστικός επανασχεδιασμός. Σίγουρα γνωρίζουν ότι το στήσιμο μιας ιστοσελίδας "απαιτεί" και κάποιο μάρκετιγκ και αυτό επιτυγχάνεται με εταιρείες ειδικευμένες και με εμπειρία στο web design. Μπορούν να ζητήσουν οικονομική βοήθεια από τα αρμόδια υπουργεία, την Βουλή, τις ομοσπονδίες και εν ανάγκη προσφορές από εμάς τους ίδιους...

ιστορικό
"...Τον Μάιο του 1927 μια ομάδα Ποντίων διανοουμένων συνήλθε στο σπίτι του τότε μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρυσάνθου (αργότερα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος) στην οδό Κυψέλης, κοντά στο ιερό των Αγίων Αποστόλων, και, ύστερα από αλλεπάλληλες συσκέψεις υπό την προεδρεία του, αποφάσισε τη σύσταση της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών (ΕΠΜ). Οι Πόντιοι αυτοί αποτελούν τους ιδρυτές της Επιτροπής και ήταν : ο μητροπολίτης Χρύσανθος, ο Άνθιμος Παπαδόπουλος, ο Δημοσθένης Οικονομίδης, ο Χρήστος Καλαντίδης, ο Λεωνίδας Ιασονίδης, ο Αβραάμ Πολυχρονιάδης, ο Χρυσόστομος Μυρίδης, ο Θεμιστοκλής Παστιάδης, ο Σταύρος Νικολαϊδης, ο Κωνσταντίνος Κανσήζ, ο Λάμπρος Λαμπριανίδης και ο Λάζαρος Θεοδωρίδης. Σκοπός της ίδρυσης της ΕΠΜ ορίστηκε (άρθρο 1 του πρώτου Καταστατικού) «η περισυλλογή, μελέτη και δημοσίευσις γλωσσικού, λαογραφικού και ιστορικού υλικού του Πόντου".  Στις αρχές Ιουνίου του ίδιου έτους 1927 αποφασίζεται η έκδοση περιοδικού με τίτλο «Αρχείον Πόντου».

Οι προσωπικότητες που ίδρυσαν την ΕΠΜ κατείχαν εξέχουσα θέση στην επιστημονική και κοινωνικοπολιτική ζωή της χώρας, γεγονός που έδωσε περιωπή στην Επιτροπή από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της. Έτσι, όταν το Δ.Σ. στις αρχές της σταδιοδρομίας του εξέλεξε παμψηφεί επίτιμο πρόεδρο, για το επιστημονικό του κύρος, τον μεγάλο γλωσσολόγο, καθηγητή και ακαδημαϊκό, Γεώργιο Χατζιδάκη, «ο σοφός καθηγητής, γράφει ο Χρυσόστομος Μυρίδης (Α.Π.17,7), προσελθών κατά τη συνεδρίασιν της 23ης Ιουνίου 1927 εξέφρασε τας ευχαριστίας του δια την απονεμηθείσαν αυτώ τιμήν και υπεσχέθη να συντελέση εις την ευόδωσιν του σοβαρού έργου της Επιτροπής, αργότερον δε κατά την συνεδρίασιν αυτής (28 Ιανουαρίου 1928) ανέφερεν ότι προσκληθείς θα μετάσχη του συγκροτουμένου εν Χάγη Διεθνούς Γλωσσολογικού Συνεδρίου, όπου θα προβή εις ανακοίνωσιν περί Πόντου από γλωσσολογικής και ιστορικής απόψεως. Η συμμετοχή επραγματοποιήθη».

Αλλά και ο πρώτος τόμος του «Αρχείου Πόντου», ο οποίος εμφανίζεται το Νοέμβριο του 1928, «έτυχεν εξαιρετικής υποδοχής, γράφει με δικαιολογημένη υπερηφάνεια ο Χρυσόστομος Μυρίδης (Α.Π.17,6), υπό του κόσμου των διανοουμένων με ευμενείς κρίσεις και σχόλια». Από τότε η συλλογή, μελέτη και δημοσίευση του πολιτισμικού υλικού του Πόντου, διεκπεραιώνεται από την ΕΠΜ, με συνέπεια και επιστημονική δεοντολογία, αταλάντευτα για 70-τόσα χρόνια.

Το πρώτο Δ.Σ. της ΕΠΜ συγκροτήθηκε, μετά την επικύρωση του καταστατικού της από το πρωτοδικείο, με πρόεδρο τον μητροπολίτη Χρύσανθο και γενικό γραμματέα τον Άνθιμο Παπαδόπουλο. Ο Χρύσανθος έμεινε πρόεδρος της Ε.Π.Μ. για 20 χρόνια, ως το θάνατό του το 1949, οπότε αναλαμβάνει την προεδρία της ο Άνθιμος Παπαδόπουλος, που κι αυτός θα μείνει ως το θάνατό του (το 1962) για 13 χρόνια. Τότε αναλαμβάνει ο Οδυσσέας Λαμψίδης και θα μείνει πρόεδρος της Επιτροπής για 27 χρόνια, μέχρι το 1989, οπότε αποχώρησε. Σ’ αυτούς του προέδρους οφείλεται βασικά το έργο που η ΕΠΜ παρήγαγε. Γιατί αυτοί οι πρόεδροι αφοσιώθηκαν στην Επιτροπή και ανάλωσαν τις δυνάμεις τους για την επίτευξη των σκοπών της, σκοπών τους οποίους πίστεψαν – και ήταν πράγματι – σπουδαίοι. Αυτοί οι πρόεδροι επιδίωξαν και σε μεγάλο βαθμό διέσωσαν στοιχεία πολιτισμικά του ελληνισμού του Πόντου, τα οποία αν δε συλλέγονταν – με τον τρόπο που συλλέχτηκαν – τότε, τα πρώτα χρόνια μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, θα χάνονταν οριστικά. Αυτοί οι πρόεδροι μελέτησαν και οι ίδιοι – και μας έδωσαν έξοχες εργασίες – αλλά και παρακίνησαν άλλους να μελετήσουν, με τρόπο επιστημονικά ενδεδειγμένο, τη γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου. Τέλος, χάρη σ’ αυτούς τους προέδρους, έχουμε σήμερα ένα αξιόλογο corpus μελετών για τον Πόντο, οι οποίες απόκεινται στους τόμους του «Αρχείου Πόντου» και των παραρτημάτων του.

Η ΕΠΜ οφείλει βέβαια πολλά και στα μέλη της εκείνα που πάσχισαν να τη βοηθήσουν από οικονομική και λειτουργική άποψη. Ανάμεσά τους εξέχουσα θέση κατέλαβε ο αείμνηστος Ισαάκ Λαυρεντίδης, ο οποίος, παράλληλα με το ερευνητικό του έργο, φρόντισε πάντα για καλύτερους όρους εργασίας και λειτουργίας της Επιτροπής. Και μόνο η σκέψη ότι σήμερα η ΕΠΜ διαθέτει αυτό το άνετο και εξυπηρετικό κτίριο – πράγμα που οφείλεται βασικά στις άοκνες ενέργειές του – δείχνει κάτι από το μέγεθος της προσφοράς του Ισαάκ Λαυρεντίδη στην Επιτροπή.....»

Από την εισαγωγική ομιλία του προέδρου της ΕΠΜ κ. Δημ. Τομπαϊδη κατά τον εορτασμό της 70ετίας (15-2-1998) και των εγκαινίων του Μουσείου του Ποντιακού Ελληνισμού.

«... Η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών στα 70 χρόνια του βίου της επιτέλεσε σημαντικό έργο στα πλαίσια των καταστατικών της σκοπών :

- Με την απόκτηση ιδιόκτητου κτιρίου που φέρει την επωνυμία «Στέγη Κειμηλίων του Ελληνισμού του Πόντου», το οποίο εξόπλισε με σύγχρονα όργανα και μέσα, κατάφερε να διαμορφώσει τους κατάλληλους χώρους και έτσι να στεγάσει α. τη Βιβλιοθήκη και το Αναγνωστήριο. Η δημιουργία της Βιβλιοθήκης, σύμφωνα με τις σύγχρονες περί βιβλιοθηκονομίας αντιλήψεις, περιλαμβάνει πλήθος βιβλίων ποντιακού ενδιαφέροντος καθώς και αρχειακό υλικό, β. το Μουσείο. Η οργάνωση του Μουσείου που φέρει την επωνυμία «Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο του Ελληνισμού του Πόντου» έγινε με βάση τους κανόνες της σύγχρονης μουσειολογίας και περιλαμβάνει πλήθος κειμηλίων : Σιγίλια, έγγραφα, εκκλησιαστικά αντικείμενα, μουσικά όργανα, ενδύματα, φωτογραφίες κ.ά. γ. το αρχείο των ιστορικών κειμηλίων και εκδόσεών της.

- Οργάνωσε επιστημονικά συνέδρια όπως το «Α’ Συμπόσιο Ποντιακής Λαογραφίας» το 1981 και τη «Διεθνή Επιστημονική Διημερίδα για την Ποντιακή Διάλεκτο» το 1994.

- Οργάνωσε επιστημονικές αποστολές για τη συλλογή λαογραφικού και γλωσσικού υλικού, όπως αυτή που έγινε το 1967 από τον Σίμο Λιανίδη, γεν.γραμματέα τότε της Ε.Π.Μ., και αυτές που έγιναν τα τελευταία χρόνια στις περιοχές της Μαριούπολης και Σταυρούπολης της Ρωσίας από τους καθηγητές του Α.Π.Θ. Χαρ. Συμεωνίδη και Δημ. Τομπαϊδη.

- Προκήρυξε διαγωνισμό για τη συλλογή λαογραφικού και γλωσσικού υλικού και τη συγγραφή της νεώτερης ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

- Οργάνωσε σεμινάρια, διαλέξεις κ.τ.λ. με θέματα ιστορίας, γλώσσας, λαογραφίας κ.ά. του Ποντιακού Ελληνισμού.

Το έργο της ΕΠΜ εκτιμήθηκε και βραβεύθηκε αρκετές φορές στο παρελθόν. Τελευταία, η Ακαδημία Αθηνών κατά την πανηγυρική συνεδρίασή της τής 30-12-1997 απένειμε αργυρούν μετάλλιο στην ΕΠΜ για την 70ετή επιστημονική δραστηριότητά της.

Το παρόν Δ.Σ., υπό την προεδρία του καθηγητή κ. Δημητρίου Τομπαϊδη, συναισθανόμενο το βάρος της ευθύνης έπραξε ό,τι ήταν δυνατόν για τη συνέχιση του έργου των προκατόχων του. ... Το έργο της ΕΠΜ, που είναι έργο συλλογικό, ας αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα μεγάλης ευγνωμοσύνης στις χιλιάδες Ελλήνων του Πόντου που κείτονται εκεί στα αγιασμένα χώματα, ως αψευδείς μάρτυρες ιστορίας ελληνικής 27 και πλέον αιώνων.»

ανέκδοτο (πολιτικό...)

ο Λ. Ιασoνίδης, είναι γνωστό ότι ήταν από την Πουλαντζάκη...

ΠΦ