κατοχικά Χριστούγεννα στην Καρατζόβα...

πρώτη δημοσίευση 9.12.2019

➤ η Ελλάς υπό τριπλή κατοχή (*)
➤ βρισκόμαστε στην περιφέρεια της Καρατζόβας, στην Αριδαία και στο χωριό Μοναστηράκι
➤ γράφει ο Ανδρέας Ανδρεάδης. Πιθανότατα συγγενής του Χρήστου Γ. Ανδρεάδη, από το ίδιο χωριό, που απεβίωσε πριν από λίγες ημέρες. Ανάρτησή μας εδώ
➤ το άρθρο από το περιοδικό "Ποντιακή Λύρα", έτος 2005, τεύχος #98

(*) για την ακρίβεια ήταν κάτω από διπλή κατοχή των Ιταλο-Γερμανών και υπό προσάρτηση της Αν. Μακεδονίας (ανατολικά του Στρυμώνα) και Θράκης υπό των Βουλγάρων. Η προσάρτηση σημαίνει ότι αλλάξανε τα πάντα. Ονόματα, αρχές, διοίκηση, δάσκαλοι, ιερείς... μέχρι και οι αναγραφές στα μνημεία στα κοιμητήρια. Αυτή ήταν η Βουλγαρία...

Θεοδώρα Ιωαννίδου - Καρακουσόγλου, #3 - η εξόντωση της ορθόδοξης εκκλησίας του Πόντου

πρώτη δημοσίευση 22.3.2021

🔻 από το βιβλίο της κας Ιωαννίδου η τρίτη ανάρτησή μας - πρώτη εδώ / δεύτερη εδώ

🔻 ξεκινήσαμε την ανάγνωση του βιβλίου. βρισκόμαστε στην σελίδα 115

🔻 διαβάσαμε και ξαναδιαβάσαμε την 1,5 σελίδα που αναρτούμε

🔻 μείναμε έκπληκτοι με την ιστορία που περιγράφει η συγγραφέας. μα μέσα στην απεραντοσύνη της Ανατολίας να συμβαίνουν αυτά τα συγκλονιστικά ;

🔻 θα θέλαμε να είχαμε μια εικόνα, αν περιγράφεται στο έντυπο ή βιβλίο της οικογενείας, της πορείας και των κακουχιών...

🔻 από το πλήθος των πληροφοριών που παραθέτει η κα. Ιωαννίδου, την φαντάζομαι να "ζει" μέσα σε ένα τεράστιο χαρτομάνι από βιβλία-σημειώσεις-βιογραφικά-φωτογραφίες... και να προσπαθεί να τα συνταιριάξει για να μας παρουσιάσει αυτό το σπουδαίο πόνημά της το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα.

 

Θεοδώρα Ιωαννίδου - Καρακουσόγλου, #2 - η εξόντωση της ορθόδοξης εκκλησίας του Πόντου

πρώτη δημοσίευση 14.3.2021

🔻 από το βιβλίο της κας Ιωαννίδου η δεύτερη μας ανάρτηση - πρώτη εδώ

🔻 είναι ο πρόλογος στο βιβλίο γραμμένος από την Κωνσταντίνο Φωτιάδη

🔻 διαβάστε... 

 

επόμενη #3 ανάρτηση : εδώ

 

οπισθόφυλλο

Θεοδώρα Ιωαννίδου - Καρακουσόγλου, #1 - η εξόντωση της ορθόδοξης εκκλησίας του Πόντου

πρώτη δημοσίευση 11.3.2021

 

🔻 δεύτερο βιβλίο της Θεοδώρας Ιωαννίδου, οδοντίατρος το επάγγελμα που θα' πρεπε να είναι οφθαλμίατρος γιατί μας κάνει να κλαίμε από τις πρώτες σελίδες...

🔻 τέσσερα χρόνια ερευνά & καταγράφει συλλέγοντας το υλικό ενός θέματος που νομίζω ότι δεν προϋπήρχε. οι θηριωδίες των αγαρηνών εις βάρος του κλήρου...

🔻 έτσι προέκυψε αυτό το πολυσέλιδο βιβλίο των 447 σελίδων, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε

🔻 θα το βρείτε σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία (στην Αθήνα που ξέρω, ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΙΑΝΟΣ κλπ κλπ) καθώς επίσης και στην ιστοσελίδα https://pontosistoria.gr

🔻 η σελίδα μας θα το διαβάσει μέχρι τέλους, όπως και το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως "όσοι δεν γέλασαν ποτέ" εδώ και φυσικά θα βάλει κάποιες αναρτήσεις από αυτό το βιβλίο

🔻 για σήμερα η εισαγωγή της Θεοδώρας Ιωαννίδου η οποία "σπάει κόκκαλα" - διαβάστε την και θα καταλάβετε γιατί...

 

🔻🔻🔻 η παρακάτω φωτογραφία του κλήρου και των ενόπλων με άγγιξε περισσότερο. γιατί κλήρος (δηλ. η πίστη μας) και ένοπλοι (δηλ. το αντάρτικο σωτηρίας) ήταν οι δύο πυλώνες που μας κράτησαν όλους εμάς ΡΩΜΙΟΥΣ...

 

επόμενη ανάρτηση #2 - εδώ

τρίτη #3 - εδώ 

ημερολόγιο εξορίας του Ν. Δεληγιαννίδη - #2

πρώτη δημοσίευση 1.11.2022 

 

🔻 ανάρτηση σε 3 συνέχειες από την Ποντιακή Ηχώ, 1982, τ. 4

🔻 γράφει ο Νικόλαος Γ. Δεληγιαννίδης

🔻 δεύτερο μέρος - πρώτο εδώ 

🔻 "...να σε πληρώσω την αξίαν του φυσεγκί να με κτυπήσεις με το όπλον. αυτό που έκαμες ούτε στα ζώα δεν το κάνουν" λέει στον τσανταρμά που τους συνοδεύει.

το άλογο του γραμματέα...

πρώτη δημοσίευση  4.5.2017

➤ άρθρο του Γ. Φωτιάδη από το Άκ Νταγ Μαντέν
➤ από την Ποντιακή Εστία, 1977, τ.15 σ. 201

(*) λάθεψε φυσικά ο Φωτιάδης,
Κεμαλικοί το 1918-1919 δεν υπήρχαν ακόμη ...

τ' Αρμενοπούλια, του Στάθη Χριστοφορίδη (Σάρπογλη)

πρώτη δημοσίευση 27.9.2022 

 

🔻 μια συνταρακτική εξιστόρηση όλων όσων είδε ο ίδιος ο Σάρπογλης και όλοι οι άλλοι στην Κουνάκα της Άνω Ματσούκας, το χωριό του

🔻 1915, το κράτος-μαφία ξεκινά το ξεκαθάρισμα από τους αλλόθρησκους με τους Αρμένιους. Τα Αρμενοπούλια είναι μικρά παιδάκια που τα σκοτώνουν με πέτρες όλοι μαζί, στρατός, τσέτες, χωρικοί. Στο τέλος μαζεύουν κάθε χρήσιμο από πάνω τους. Ρουχαλάκια και και κάθε χρήσιμο

🔻 γραμμένο στα ωραία Ποντιακά του Σάρπογλη. Λίγο μεγάλο το κείμενο αλλά δεν γινόταν να σπάσει σε δύο συνέχειες. Μερικά άρθρα διαβάζονται μέχρι τέλους με τη μία...

🔻 στο τέλος υπάρχει λεξιλόγιο λέξεων και φράσεων 

🔻 από την Ποντιακή Ηχώ, 1985, τεύχος 18

🔻 αυτή η χώρα-δολοφόνος ακόμα γίνεται ανεκτή από την παγκόσμια κοινότητα. μόνο αν επιστρέψει στην Μογγολία, στις στέπες της θα ησυχάσουμε...

🔻 για διάβασμα και ψύχραιμα...

 

τερέμπεηδες... - #2

πρώτη δημοσίευση 26.9.2022 

 

🔻 δεύτερο μέρος της ανάρτησής μας για τους τερέμπεηδες - πρώτο εδώ

🔻 είναι από τον 12ο τόμο της εγκυκλοπαίδειας του ΠΕ

🔻 ξαναβάζουμε το λήμμα από την εγκυκλοπαίδεια Britannica (μετάφραση από Google)

 

🔻 από την Britannica

Ντερεμπέι, (τουρκικά: «valley lord»), οποιοσδήποτε από πολλούς φεουδάρχες στην Ανατολία, οι οποίοι, από τις αρχές του 18ου αιώνα, έγιναν ουσιαστικά ανεξάρτητοι από την οθωμανική κεντρική κυβέρνηση. Αφού εξαφανίστηκαν αυτές οι φεουδαρχίες τον 19ο αιώνα, ο όρος άρχισε να ορίζει μεγάλους κληρονομικούς ιδιοκτήτες στη νότια και ανατολική Τουρκία που ασκούσαν «οιονεί φεουδαρχικά» δικαιώματα στους αγρότες.  

Οι οικονομικές και στρατιωτικές υποχρεώσεις των ντερεμπέι προς την κεντρική κυβέρνηση άρχισαν να καθορίζονται καλά: σε καιρό πολέμου υπηρέτησαν, με τους δικούς τους άνδρες, στους οθωμανικούς στρατούς και έλαβαν τίτλους από τον σουλτάνο, ως αναπληρωτές κυβερνήτες και φοροεισπράκτορες. Wereταν, ωστόσο, ανεξάρτητοι στα εδάφη τους, όπου έβαλαν βαθιές ρίζες και σχημάτισαν τοπικές δυναστείες με ισχυρή πίστη. Επιπλέον, χωρίς να απειλούνται από σύντομες θητείες, όπως διορίστηκαν διοικητές, μπόρεσαν να αναλάβουν μακροπρόθεσμες πολιτικές που αφορούν την ευημερία των ανθρώπων τους και την ανάπτυξη του εμπορίου.

 

τερέμπεηδες... - #1

πρώτη δημοσίευση 23.9.2022

🔻 τερέμπεηδες ή ντερέμπεηδες ή τερέ-βεήδες ήταν οι μπέηδες του ποταμού

🔻 τοπικοί άρχοντες με απόλυτη εξουσία από τον σουλτάνο στις περιοχές που έλεγχαν και ανελέητοι χριστιανομάχοι

🔻 μάλλον υπήρξαν οι πλέον αιμοβόροι άρχοντες μετά αυτούς της σύγχρονης γενοκτονίας. θα μπορούσαμε ακόμα να θεωρήσουμε ότι η γενοκτονία ξεκίνησε από αυτούς τον 17ο αιώνα

🔻 άρθρο από την εγκυκλοπαίδεια του Π.Ε. σε δύο συνέχειες

 

🔻 από την Britannica

Ντερεμπέι, (τουρκικά: «valley lord»), οποιοσδήποτε από πολλούς φεουδάρχες στην Ανατολία, οι οποίοι, από τις αρχές του 18ου αιώνα, έγιναν ουσιαστικά ανεξάρτητοι από την οθωμανική κεντρική κυβέρνηση. Αφού εξαφανίστηκαν αυτές οι φεουδαρχίες τον 19ο αιώνα, ο όρος άρχισε να ορίζει μεγάλους κληρονομικούς ιδιοκτήτες στη νότια και ανατολική Τουρκία που ασκούσαν «οιονεί φεουδαρχικά» δικαιώματα στους αγρότες.  

Οι οικονομικές και στρατιωτικές υποχρεώσεις των ντερεμπέι προς την κεντρική κυβέρνηση άρχισαν να καθορίζονται καλά: σε καιρό πολέμου υπηρέτησαν, με τους δικούς τους άνδρες, στους οθωμανικούς στρατούς και έλαβαν τίτλους από τον σουλτάνο, ως αναπληρωτές κυβερνήτες και φοροεισπράκτορες. Wereταν, ωστόσο, ανεξάρτητοι στα εδάφη τους, όπου έβαλαν βαθιές ρίζες και σχημάτισαν τοπικές δυναστείες με ισχυρή πίστη. Επιπλέον, χωρίς να απειλούνται από σύντομες θητείες, όπως διορίστηκαν διοικητές, μπόρεσαν να αναλάβουν μακροπρόθεσμες πολιτικές που αφορούν την ευημερία των ανθρώπων τους και την ανάπτυξη του εμπορίου.

 

πολύτιμα προσωπικά αντικείμενα...

➤ Σεπτέμβριος 1921
➤ στα κολαστήρια της Αμάσειας βρίσκονται προφυλακισμένοι μεταξύ των άλλων ο Ιάκωβος Κουλοχέρης, μέλος του ΔΣ του συλλόγου ΟΡΦΕΥΣ και ο γιατρός από την Σαμψούντα Πελοπίδας Επιφανίδης
➤ για τον πρώτο έχουμε γράψει σε προηγούμενες μας αναρτήσεις. Ο Πελοπίδας Επιφανίδης υπηρέτησε στον Τούρκικο στρατό στην πρώτη γραμμή ως γιατρός και ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα αθωωθεί. Τον Κουλοχέρη τον είχαν ξεγραμμένο ότι θα καταδικασθεί εις θάνατον. Να τι γράφει στο βιβλίο του...

(πρώτη δημοσίευση Μάρτιος 2017)

"για να μην ξεχαστούν ποτέ..."

➤ στο βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη "στην μοίρα των Μυρίων" υπάρχει μια εκτενής περιγραφή 20 σελίδων με τίτλο "η δίκη της Αμάσειας". Από αυτό το κεφάλαιο θα αναρτήσουμε τον κατάλογο των απαγχονισθέντων στην Αμάσεια "για να μην ξεχαστούν ποτέ" όπως λέγει ο συγγραφέας

➤ θα υπάρχουν σίγουρα κάποιοι οι οποίοι αναρωτιούνται πως και γιατί αθωώθηκαν μερικοί Πόντιοι και δεν τους καταδίκασαν και αυτούς όπως τόσους άλλους. Μερικοί από αυτούς είναι ο Παντελής Βαλιούλης και ο Ιάκωβος Κουλοχέρης. Η απάντηση είναι : τα δικαστήρια της Αμάσειας ξεκίνησαν με πρόεδρο του δικαστηρίου έναν "παχύσαρκο και αγαθό πρόεδρο, τον συνταγματάρχη Ταχσήν Μπέη". Ο αγαθός αυτός "στρατιώτης" αντιμετώπισε με δικαιοσύνη τις δίκες στις οποίες προέδρευσε. Έτσι υπήρξαν μερικές αποφάσεις σε πολύχρονη φυλάκιση και όχι τον δι’ αγχόνης θάνατο. Φαίνεται ότι πιέσθηκε πολύ γι’ αυτή του την συμπεριφορά και πέθανε, ποιος ξέρει πως. Τον διαδέχθηκε στο προεδρείο το τέρας της Πάφρας, δικηγόρος στην Σαμψούντα, Εμίν Μπέης. "Τα επίχειρα της κακίας του επλήρωσε κατόπιν ο ίδιος με την φυματίωση που τον προσέβαλε και πέθανε κακήν κακώς" (τα εντός εισαγωγικών είναι από τα βιβλία του Π. Βαλιούλη και του Ι. Κουλοχέρη).