➤ αναγνώστης του περιοδικού Ποντιακή Ηχώ, αποστέλλει επιστολή και δίνει πληροφορίες για τον Τσιτενόν τον καλόγερο από την Παναγία Γουμερά, ➤ Ποντιακή Ηχώ, 1982, τ. 5
1 σχόλιο:
Τσιτενός
είπε...
Πιθανότατα πρόκειται για τον Μεθόδιο Ιγγιλίζη από τη Μοτσερά, ένα από τους καλόγερους της τελευταίας 20ετίας (1894-1914) της Μονής, που αναφέρονται στη σελίδα 66 του βιβλίου "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΥΜΕΡΑ" των Γ.Κανδηλάπτη (Κάνι) – Π. Μελανοφρύδη – Λ. Λαζαρίδη και για τον οποίο ο Τσιτενός δάσκαλος Ι, Αβραμάντης συμπληρώνει (σελ 67): "Απο τους ανωτέρω καλογέρους μόνον ο Μεθόδιος ήταν μοναχός και τούτο για δύο λόγους, πρώτο διότι ήταν στραβοπόδης, τσαγγέλτς, όπως του κόλλησαν το παρατσούκλι και έπειτα διότι ήταν τελείως αγράμματος." και συνεχίζει… "Στην εφημερίδα "ΑΚΡΙΤΑΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ" σε μια μονογραφία του για τον Μεθόδιο έγραφα το 1945: "Ωστόσο ο Μεθόδιος μέσα στο μοναστήρι ανταποκρίνεται στην αποστολή του χριστιανικώτερα από όλους τους ιερωμένους αδελφούς του. Είναι ο μόνος που δεν συνηθίζει να περνά τις ώρες του μονάχα «εν νηστείαις και προσευχαίς», ούτε σαν τον Σ. στον ύπνο, στο τσιμπούκι και στον καφέ. Δεν αμελούσε βεβαίως και τα καλογερικά καθήκοντα, αλλά εννοούσε να εργάζεται και να εξυπηρετεί την μονή στις διάφορες ανάγκες της. Ξεχέρσωνε τις πλαγιές του βουνού για λαχανόκηπους και οπωρώνες και συντηρούσε τον δρόμο από την Μονή ως την Τσίτη,για να μην κινδυνεύουν τα μουλάρια της Παναγίας.Και επιπλέον έκανε τον κωδωνοκρούστη στην προσέλευση και την αναχώρηση προσκυνητών και σε κάθε εορταστική εκδήλωση….". [Σχόλιο ενός Τσιτενού, του κου Λαζαρίδη http://wp.me/p4KKW6-lu]
Σημαντικό στοιχείο επίσης που δίνει ο αρθρογράφος, είναι η αναφορά στο μητρώο θανόντων των χωριών της περιοχής δικαιοδοσίας του μοναστηριού της Παναγίας Γουμερά. Πόσο μακρυά στο χρόνο θα φτάναμε εάν υπήρχε!
1 σχόλιο:
Πιθανότατα πρόκειται για τον Μεθόδιο Ιγγιλίζη από τη Μοτσερά, ένα από τους καλόγερους της τελευταίας 20ετίας (1894-1914) της Μονής, που αναφέρονται στη σελίδα 66 του βιβλίου "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΥΜΕΡΑ" των Γ.Κανδηλάπτη (Κάνι) – Π. Μελανοφρύδη – Λ. Λαζαρίδη και για τον οποίο ο Τσιτενός δάσκαλος Ι, Αβραμάντης συμπληρώνει (σελ 67):
"Απο τους ανωτέρω καλογέρους μόνον ο Μεθόδιος ήταν μοναχός και τούτο για δύο λόγους, πρώτο διότι ήταν στραβοπόδης, τσαγγέλτς, όπως του κόλλησαν το παρατσούκλι και έπειτα διότι ήταν τελείως αγράμματος." και συνεχίζει… "Στην εφημερίδα "ΑΚΡΙΤΑΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ" σε μια μονογραφία του για τον Μεθόδιο έγραφα το 1945: "Ωστόσο ο Μεθόδιος μέσα στο μοναστήρι ανταποκρίνεται στην αποστολή του χριστιανικώτερα από όλους τους ιερωμένους αδελφούς του. Είναι ο μόνος που δεν συνηθίζει να περνά τις ώρες του μονάχα «εν νηστείαις και προσευχαίς», ούτε σαν τον Σ. στον ύπνο, στο τσιμπούκι και στον καφέ. Δεν αμελούσε βεβαίως και τα καλογερικά καθήκοντα, αλλά εννοούσε να εργάζεται και να εξυπηρετεί την μονή στις διάφορες ανάγκες της. Ξεχέρσωνε τις πλαγιές του βουνού για λαχανόκηπους και οπωρώνες και συντηρούσε τον δρόμο από την Μονή ως την Τσίτη,για να μην κινδυνεύουν τα μουλάρια της Παναγίας.Και επιπλέον έκανε τον κωδωνοκρούστη στην προσέλευση και την αναχώρηση προσκυνητών και σε κάθε εορταστική εκδήλωση….". [Σχόλιο ενός Τσιτενού, του κου Λαζαρίδη http://wp.me/p4KKW6-lu]
Σημαντικό στοιχείο επίσης που δίνει ο αρθρογράφος, είναι η αναφορά στο μητρώο θανόντων των χωριών της περιοχής δικαιοδοσίας του μοναστηριού της Παναγίας Γουμερά. Πόσο μακρυά στο χρόνο θα φτάναμε εάν υπήρχε!
Δημοσίευση σχολίου