...με αναφορά στην γενοκτονία
[πρώτη δημοσίευση Ιανουάριος 2015]
➤ ήταν το 1976. Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν μιλούσε πλατιά για γενοκτονία. Ίσως κάποιοι καθηγητές, ερευνητές κά, όχι πλατιά ξαναλέμε. Τότε κυκλοφορεί ο δίσκος "στον δρόμο για το Τσιμενλί"
• ανυποψίαστοι όλοι μας. Τι είναι τούτο ;
• ποιο είναι το Τσιμενλί ; εδώ
• ποιος ο Βασίλουστας ; εδώ
• τι είναι το γιουρουνούζ ;
• γιατί πράμα μιλάει ;
➤ ναι, μιλούσε για την γενοκτονία των Ποντίων χωρίς να αναφέρει την λέξη.
Ο δίσκος αυτός ήταν η πρώτη δημόσια και πλατιά αναφορά στην γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Χρειάσθηκαν περίπου δέκα χρόνια να αφυπνιστούν κάποιοι σύλλογοι και μεμονωμένα άτομα για να μιλήσουν πλατιά για την γενοκτονία. Βρείτε τον δίσκο, ακούστε τον, μελετήστε τους στίχους των τραγουδιών. Όλα κρύβουν μια αλήθεια, μια πραγματικότητα.
➤ τιμή και δόξα στους συντελεστές αυτού του δίσκου Γρηγόρη Σουρμαϊδη (εγγονός του αρχιμουσικού Τσίφτου, της ανάρτησής μας "7 μήνες με το κτήνος" - εδώ - ) και Γιώργο Καλαμαριώτη (Γιώργος Μπέρτσος) που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγους μήνες (γράφουμε 17.5.2022)
➤ έχουμε αναρτήσει ήδη 10 τραγούδια. όλοι οι σύνδεσμοι εδώ
 |
| Οι φωτογραφίες του δίσκου είναι από το προσωπικό μας αρχείο |
Κάπου στο δίκτυο βρήκαμε το παρακάτω κείμενο :
1976 και η Polygram κυκλοφορεί το δίσκο «Στο δρόμο για το Τσιμενλί», σε μουσική Γρηγόρη Σουρμαΐδη (πρόκειται για τον εγγονό του πασίγνωστου στον Πόντο κι αδικοχαμένου από το μαχαίρι του Τοπάλ Οσμάν,"Τσίφτου") και στίχους Γιώργου Καλαμαριώτη (πρόκειται για το γνωστό δημοσιογράφο Γιώργο Μπέρτσο) με ερμηνευτές τη Ρένα Κουμιώτη και τον ίδιο το συνθέτη. Το Τσιμενλί υπήρξε χωριό στους πρόποδες του Αγιού τεπε. Το χρησιμοποιούσαν σαν ορμητήριο αντάρτικες ομάδες κι αυτό έγινε αφορμή να πυρποληθεί αμέτρητες φορές (*) από τους Τούρκους.
Ο Καλαμαριώτης γράφει σχετικά με το μουσικό αυτό αφιέρωμα τους στην Γενοκτονία των Ποντίων:
"Κουβαλάω μέσα μου δεκαετίες ολόκληρες τις παιδικές μνήμες από τις εικόνες μιας Καλαμαριάς του Μεσοπολέμου. Τότε που όσα από τα κουρέλια του '22 επιβίωσαν στις άγριες συνθήκες της νέας πατρίδας, άρχισαν να στήνουν τους πρώτους μαχαλάδες, γκρεμίζοντας τις παράγκες που κληρονόμησαν εκεί στα συμμαχικά παραπήγματα.
Κάτω από το πρώτο κεραμίδι της ΚΛΤ 13 ένοιωσα το πρώτο ξάφνιασμα της ζωής, που το μοιρολόι του γέρο καλαθά πίσω από την μεσοτοιχία την έκανε να βιώνει μέσα μου χρόνο με το χρόνο σαν παράνομη και συγχρόνως σαν άναρχο ξέσπασμα.
Και ξαφνικά μια περανθρώπινη δύναμη ολόγυρά μου, βγαλμένη λες μέσα από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη να σφεντονίζει όλο εκείνο του κουρελαριό και να γκαρδιώνει ανθρώπους, ζώα και τσαμούρια (**) στον αγώνα από το αγέννητο στο γεννητό.
Θυμάμαι ακόμα το παιδικό μου κλάμα ένα χειμωνιάτικο πρωινό μόλις κόπασε η βροχή έξω στο δρόμο-χαντάκι, όταν σηκώνοντας το αριστερό μου πόδι, το κατσάρι μου, έμεινε κολλημένο στα τσαμούρια μαζί με την κάλτσα...
Και μιλάω ακόμη στα ταραγμένα μου όνειρα με την καλομάνα, καθώς την βλέπω ολοζώντανη μπροστά μου να ψελλίζει τον εφιάλτη για τον Πρόδρομο και τους άλλους που χάθηκαν στα αμελέ ταμπουρού αλλά και εκείνους που σύρθηκαν στις κρεμάλες.
Της είχα τάξει το «Τσιμενλί» της καλομάνας. Κι έκανα τον εφιάλτη της και τις ματωμένες μνήμες μοιρολόι αλλά και τις περήφανες διηγήσεις της για το αντάρτικο του Αγιού τεπε άγριες πατημασιές, καθώς ο κεμεντζές ακονίζει τα μαχαίρια της λαχτάρας ενός απεγνωσμένου αγώνα.
Το δάκρυ της συγνώμης από τους απέναντι αργεί, για ν' αναπαυτούν οι ψυχές Εκείνων."
Γιώργος Καλαμαριώτης
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*) όπως και όλα τα χωριά της περιφέρειας
(**) λάσπες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου