🔻 η Μαρία Ποτσίδου είναι μία νέα Ποντιακής καταγωγής με μεγάλες ευαισθησίες. Στο παρελθόν τυχαία είχα δει μια ανάρτησή της και έμεινα έκπληκτος και με την γραφή της αλλά και με την γλώσσα την οποία κατέχει άριστα
Σου σ(χ)ειμωγκονί τα παρακάθιαε, εμαζεύκουσαν οι γειτονάδες σου Πάπι μ τ΄οσπίτ, η σάλα μουν εγομούτον, η Καλομάννα μ ,αμόν νύφε πάντα σο ποδάρ έστεκεν και εχουσμέτευεν τοι μουσαφίρτς, τ’έναν μανάτ, τ’άλλο λαβασόπα, καντζία, μηλόπα, εθέκνεν σην σοφράν απάν…
Πάντα φέρ ατς σον νου μ και θυμούμαι τα μεσέλια ντο έλεαν… τα ματόπα τουν εγομούσαν όντες έγγευαν την Πατρίδαν..πως εξέβαν σο παπόρ, τίναν εφέκαν οπίς πως έρθαν σην Ελλάδαν οι μαυράχαροι,τα μουαρτσιλούκια και τα περινσανλούκια τουν…
Η Κεμεντσιέ του Κρανέτα έπαιζεν μακρύν καϊτέν και η Καλομάννα μ εμοιρολόανεν… πως κ΄επαλαλώθαν…
Άσσκεμον χαπέρ ερούξεν σην Ματσούκαν «ολ οι αγούρ να τοπλαεύκουνταν θα ευτάνε το ασκεριλούκ ν ατουν σ΄Ερζερούμ»
Τα παιδία εμαζεύταν, οι μαννάδες ατουν μοιρολοούν
Βαρκίγματα λαλίας, έξεραν ότι όσοι πάνε σ΄Ερζερούμ κανείς κ΄κλώσκεται οπίς, ΧΑΛΑΣΜΟΝΗ!
Πρωτάνοιξη καιρός έτον, όντες εσέβαν σην στράταν για την εξορίαν,τα σσ(χ)ιόνια ακόμαν ασα ρασσία κ΄ελοιαν
«Τ΄Ερζερούμ ενεμένεν ατς…» 2000 παιδία,αγούρ ετοπλάεψαν, έσυραν ατς σε κατ παλαίσπιτα-φαϊν-νερόν από καμμίαν εσύρναν ατς
Είναν ευλοημένον ημέραν έρθεν είνας ερίφς και ερώτεσεν ατς σα τουρκικά: Εξέρ κανείς εσουν ασα πρόατα??
Εγώ, εγώ εφέντη μ, είπεν ο Μουχαήλτς, εμείς έχουμε πρόατα και εξέρω ασήν δουλείαν ατουν
Ερίφς, επαίρεν ατον με τ΄ατόν, έγκεν ατον σ΄οσπίτ ατ
Έδειξεν ατον έναν καλύβ, είπεν ατον αδαπές θα κοιμάσαι, έγκεν ατον φαϊν και είπεν άτον… έχω και έναν ζευγάρ βούδια με τ΄ατά πα θα οργώντς το κεπίν και τα χωράφια μ…
Ο Μουχαήλτς προκομμένος και εργατικός, ερούξεν σην δουλείαν, έξερεν ότι για να ζεί, πρέπ να δουλεύ καλά
Ερίφς έτον δέσκαλος, άμα και τα εσσιάδας ατα πολλά
Κάθαν βράδον,αστου επεδούλιζεν ο Μουχαήλτς,ο δέσκαλον εποίνεν την δεσκαλικήν ατ σον Μουχαήλ, εμάτσεν ατον,να γράφτ και να δεβάζ, να ευτάει λοαρίας, όλια τουν έσαν ευχαριστημέν
Δύο χρόνια εστάθεν με την οικογένειαν του δεσκάλ ο Μουχαήλτς, όντες εσσιόνιζεν ο Μουχαήλτς εφορτούτον τα μωρά του δεσκάλ και επέγνεν ατα σο σκολείον, τα μωρά έμαθαν ατον και εγάπεσαν τον πολλά, οσπιτιανοί πα..
Έναν ημέραν έρθεν χαπέρ ολ οι Ρωμαίοι να κλώσκουνταν σ΄οσπίτια τουν
Μουχαήλτς τοιμάεται να φευ, τα μωρά τερούν ατον και κλαίγνε, ερούξαν απ΄οπίς ατ κ΄αφήνατον να φευ…
Θα πάω και ξαν κλώσκουμαι είπεν ατς, τα μωρά επίστεψαν, γιατί και ο Μουχαήλτς πολλά εγάπεσεν ατα…
Οι χανούμσες τ΄οσπιτί εδώκαν ατον φαϊν και παρόπον, είπαν ατον δέβα σο μεϊντάν εκές εν ο δέσκαλον, δέβα εύρικον ατον
Ο δέσκαλον εχάρτσεν ατον έναν βιβλίον και εδώκεν ατον και παράν
Του Μουχαήλ η γούλα εγομώθεν…
Ο Μουχαήλτς Ιωσηφίδης εγεννέθεν σην Κουνάκαν σα 1890 τη χρονίας, κύρτ ς ατ έτον ο Γιάννες και η Μάννα τ η Σοφία, νωρίς ορφανίεν, όντες εκλώστεν οπίς,κανάν κ΄εύρεν μόνον η αδελφή ατ η Παρθένα η Αντρονικάβα ενεμένεν ατον…
Πολλά ζατί κ΄επήεν εσέβαν σο παπόρ… σην Ελλάδαν έρθανε σην Ξερολίμνη (Κοζάνης) εποίκεν οικογένειαν με την Συμέλα Σαββίδου ασου Ελι-Πιρ (Λυπήρ) ασα Πέδια τη Κουνάκας (*)
Πολλά φοράς ιστόρτσεν την ζωήν ατ σα παιδία ατ, σα τελευταία πα είπεν την θεατέραν ατ, την Κερεκήν:
Κερεκή, τα Φώτα όντες θα αφτς τα κερία ς και λημονεύς, έναν κερίν πα λοαρίασον για τον δέσκαλον
Τεμόν ο πάππον που επέρασεν σα 14 τη Παναϊας σα 1979 τη χρονίας και κείται σην Ξερολίμνην
Μαρία Ποτσίδου
(*) Ελ-Πιρ (Λυπήρ) το παρατσούκλι της οικογένειας και Πέδια οικισμός της Κουνάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου