βιβλίο "όσοι δεν γέλασαν ποτέ" - κεφ. Λάζαρος Αποστολίδης - #3

πρώτη δημοσίευση 17.2.2022

 

➤ από το βιβλίο της Θεοδώρας Ιωαννίδου - Καρακουσόγλου "όσοι δεν γέλασαν ποτέ" αναρτούμε σε τρεις συνέχειες το κεφάλαιο "Λάζαρος Αποστολίδης"

➤ τρίτο και τελευταίο μέρος μέρος - πρώτο εδώ / δεύτερο εδώ

➤ η ζωή και η οικογένεια του Λάζαρου στο Ψηλόκαστρο. Η νέα προσφυγιά στην Γερμάνια

➤"...το γεγονός της μετατροπής των κατακτητών σε σωτήρες, και μάλιστα λίγα χρόνια μετά την εποχή που οι μπότες τους πατούσαν αυταρχικά τα χώματα της δύστυχης πατρίδας..."

➤ και μου θύμισε... <Είναι η βραδιά που θα γίνει η επίσημη ανακοίνωση της πόλης της Ρωμανίας, ξέρετε, εκείνο το μεγαλεπήβολο σχέδιο που έμεινε ως τέτοιο. Η εκδήλωση έγινε στο ινστιτούτο Γκέτε της οδού Ομήρου και εκτός από τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο πάνελ ήταν και ένας Γερμανός αρχιτέκτονας/πολεοδόμος (κάτι τέτοιο) η ομάδα του οποίου έκανε τα σχέδια της Ρωμανίας. Εγώ καθόμουν σε μια από τις τελευταίες σειρές της αίθουσας η οποία είχε ήδη γεμίσει ασφυκτικά. Δίπλα σε μένα υπήρχε μια άδεια θέση. Τα φώτα χαμηλώνουν, ξεκινάει η εκδήλωση. Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω τον Νεοκλή Σαρρή να ψάχνει να καθίσει. Του κάνω νεύμα και του δείχνω την άδεια θέση. Έρχεται και κάθεται. Εκείνη την ώρα ο Χαραλαμπίδης παρουσίαζε τον Γερμανό πολεοδόμο με εγκωμιαστικά σχόλια γιατί η εκπόνηση της μελέτης ήταν χωρίς αμοιβή. Γυρνάω και λέω στον Σαρρή "οι χθεσινοί γενοκτόνοι μας τώρα μας χτίζουν την Ρωμανία" και απαντά "εξιλέωση ;"> ανάρτησή μας εδώ 

➤ από το δικό μου το χωριό μέχρι το Ψηλόκαστρο του Λάζαρου μας χώριζε ένας λόφος και μας ένωνε το ίδιο δράμα, οι ίδιοι κατατρεγμοί, οι ίδιες προσφυγιές. Όσοι από αυτούς που μας διαβάζουν δεν έχουν ακόμη διαβάσει αυτό το βιβλίο, ας σπεύσουν να το προμηθευτούν. Είναι θησαυρός...