πρώτη δημοσίευση 19.2.2021
🔻
πλήρης τίτλος βιβλίου "συνοπτική ιστορία και τοπογραφία της
Θεοδοσιουπόλεως (Ερζερούμης)" και υπότιτλος "Βαϊβούρτ και Αρσίγγης"
🔻 συγγραφέας ο Βασίλειος Αθ. Μαργαρίτης, διδάσκαλος - διευθυντής της ελληνικής σχολής Θεοδοσιουπόλεως
🔻 το βιβλίο εκδόθηκε το 1911, συνεπώς ο συγγραφέας δεν αναφέρει τις θηριωδίες που ξεκίνησαν λίγα χρόνια μετά
🔻 δεύτερη και τελευταία ανάρτηση από το βιβλίο / πρώτη εδώ 🔻 ο συγγραφέας αναφέρει τα χωριά και τις πόλεις περί την Θεοδοσιούπολη (Ερζερούμ) & Ερζιγκιάν
🔻 για πρώτη φορά διαβάζουμε ότι Ρωμιοί ομιλούν την Κουρδική γλώσσα. είναι στο χωριό Χολέγα (*), δύο ημέρες προς τα ενδότερα, προς την Κουρδία (μάλλον προς λίμνη Βάν). Δεν νομίζουμε να είναι από τις μετοικεσίες του Κάν για νέα μεταλλεία. Πως βρέθηκαν εκεί αυτές οι 50 οικογένειες είναι ένα ερώτημα... (σχολιάζει όποιος/α γνωρίζει)
🔻 θα ακολουθήσουν δύο αναρτήσεις για τα χωριά της περιοχής που βρήκαμε στοιχεία.
(*)
δεν γνωρίζουμε που βρίσκεται, ίσως εμείς το προφέρουμε κάπως διαφορετικά
σχόλιο από αναγνώστη :
Ο/Η Ανώνυμος είπε...Χολεγκα (ήτοι Χολενγκο, Holank, Golank, Ölank) ήταν ένα από τα
χωριά στο παλιό εμπορικό δρόμο από το Ερζερούμ προς το Ντιαρμπακιρ. Οι
50 οικογένειες ήταν οι απόγονοι αυτών που παρέμειναν εκεί μετά το
Ρωσσο-Τουρκικο πόλεμο του 1828-29. Οι υπόλοιποι φύγανε στην Τσάλκα
Γεωργίας, όπου ίδρυσαν το ομονυμο χωριο Χολανκ. Την κουρδική την άρχισαν
να μιλάνε οι απομενοντες στα τέλη του 19 αιώνα, αφού ζούσαν ελάχιστοι
ανάμεσα στους Κούρδους. Πριν, επι το πλείστον, ήταν Τουρκόφωνοι.
Πιθανοτατα, αυτοί είτε ηταν εξόριστοι Χριστιανοί του Εύξεινου Πόντου,
είτε Ρωμιοί της Καππαδοκίας, ή και τα δυο. Η παραμονή τους σε αυτή την
περιοχή μαρτυρείται από τα μέσα του 17ου αιώνα. Τη δύσκολη μοίρα των
οσων έμειναν στα τέλη του 19 αιώνα την περιγράφει εν μέρει ένας Ρωσσος
αξιωματικος τοπογράφος.
|
το βιλαέτι του Ερζερούμ
|
1 σχόλιο:
Χολεγκα (ήτοι Χολενγκο, Holank, Golank, Ölank) ήταν ένα από τα χωριά στο παλιό εμπορικό δρόμο από το Ερζερούμ προς το Ντιαρμπακιρ. Οι 50 οικογένειες ήταν οι απόγονοι αυτών που παρέμειναν εκεί μετά το Ρωσσο-Τουρκικο πόλεμο του 1828-29. Οι υπόλοιποι φύγανε στην Τσάλκα Γεωργίας, όπου ίδρυσαν το ομονυμο χωριο Χολανκ. Την κουρδική την άρχισαν να μιλάνε οι απομενοντες στα τέλη του 19 αιώνα, αφού ζούσαν ελάχιστοι ανάμεσα στους Κούρδους. Πριν, επι το πλείστον, ήταν Τουρκόφωνοι. Πιθανοτατα, αυτοί είτε ηταν εξόριστοι Χριστιανοί του Εύξεινου Πόντου, είτε Ρωμιοί της Καππαδοκίας, ή και τα δυο. Η παραμονή τους σε αυτή την περιοχή μαρτυρείται από τα μέσα του 17ου αιώνα. Τη δύσκολη μοίρα των οσων έμειναν στα τέλη του 19 αιώνα την περιγράφει εν μέρει ένας Ρωσσος αξιωματικος τοπογράφος.
Δημοσίευση σχολίου