➤ η σελίδα αυτή όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει, δεν στέκεται μόνο στους γνωστούς, τους αναγνωρισμένους. Ψάχνει να βρει στοιχεία και για τους "ξεχασμένους" καπετάνιους, τους αφανείς ήρωες της ράτσας μας που έδωσαν τα πάντα για την επιβίωσή μας
➤ ένας τέτοιος είναι και ο Τσιμενλί Τιμίτ
➤ σε κουβέντα που είχα με το δικτυακό φίλο Γιώργο Χαρπαντίδη από την Καβάλα μου είπε ότι μπορεί να βρει στοιχεία για τον πρωτοπόρο καπετάνιο Δημήτρη Χαραλαμπίδη
➤ διαβάστε παρακάτω το άρθρο που μας έστειλε ο φίλος Γ. Χαρπαντίδης αλλά και την φωτογραφία του καπετάνιου που εντόπισε
➤ Γεώργιε Χαρπαντίδη, να είσαι καλά και σ' ευχαριστούμε όλοι μας γιατί εσύ με την εργασία σου αυτή καταγράφεις - αποδίδεις στην ιστορία τον Καπετάνιο.
Γ’αυτούς που
παρέμειναν άγνωστοι και διέφυγαν τον θάνατο που τούς συντρόφευε σε κάθε βήμα
τους στα αφιλόξενα και κακοτράχαλα βουνά
του Πόντου, που του βιολογικού θανάτου τους δεν μπορούσαν να φαντασθούν
ότι στην Ελλάδα θα συναντήσουν
και τον ηθικό θάνατο της μνήμης τους.
Οι Έλληνες
του Πόντου ήταν οι μοναδικοί από τον Ελληνισμό της Ανατολής που οργανώθηκαν
δυναμικά και ανέπτυξαν αντάρτικη δράση κατά της Τουρκικής θηριωδίας.
Τον
σκληρότερο διωγμό τον υπέστη ο Δυτικός Πόντος, με τις εννέα αποστολές
εκτοπισμών και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, λόγος για τον οποίο αναπτύχθηκε το
αντάρτικο του Πόντου ως δύναμη αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας του Ελληνισμού της
περιοχής.
Στο
ανεκτίμητης αξίας βιβλίο του "Γη του Πόντου" ο δημοσιογράφος και θεατρικός
συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς γράφει "Δεν υπάρχει καμία
υπερβολή στον χαρακτηρισμό του άνισου και πρωτόφαντου εκείνου αγώνα στα
βουνά" - στη ματωμένη αντίσταση, στην κορυφαία έκφραση της αντίστασης του
Πόντου, το αντάρτικο.
Αξιόλογη θέση ανάμεσα στο πάνθεο των Οπλαρχηγών κατέχει και ο οπλαρχηγός Δημήτριος
Χαραλαμπίδης (Τσιμενλή Τιμίτ) ο οποίος
ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο χωριό Ποντολίβαδο Καβάλας όπου μετά
από έξι Μήνες από την άφιξή του, από την ελονοσία άφησε την τελευταία του πνοή.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - (Τσιμενλί Τιμίτ)
Γεννήθηκε
στο Τσιμενλί της Σαμψούντας και απεβίωσε
στο χωριό Ποντολίβαδο Καβάλας το 1921. Έδρασε ως Αρχικαπετάνιος στον ορεινό όγκο του Αγιού Τεπέ, στον Δυτικό Πόντο. Υπαρχηγοί του
ήταν οι Αιμίλιος Κατόγλου (Καδήογλου), Αλέξης Νίκου, Παντελής Αναστασιάδης
(Παντέλ Αγάς) και οι αδελφοί Ιωάννης (Γιάγκον) και Αθανάσιος Αμπατζόγλου.
Υπήρξε μία
γενναία ηγετική προσωπικότητα, η
οποία συνδύαζε τον ανιδιοτελή πατριωτισμό, την πίστη στον χριστιανισμό και τον
Ελληνισμό, δεν δίστασε να αφήσει όλη του την περιουσία, χρηματοδοτώντας
των αγώνα για την ελευθερία των Ποντίων.
Σαν εύπορος
καπνέμπορος ο Δημήτριος
Χαραλαμπίδης, αρχές του Θέρους του 1913 παρ’ όλο που είχε κινήσει τις υποψίες των Τουρκικών
αρχών, χρηματοδοτεί τις πρώτες ένοπλες ομάδες των Ποντίων, με
αποτέλεσμα να επικυρωθεί από τις Τουρκικές Αρχές και χάρη της προσωπικής του φιλίας με τον
Διοικητή χωροφυλακής Σαμψούντος, Αμπντούλ Αχμάν, αρχές Ιανουαρίου του 1914 τον
φυγάδευσε από την πόλη, γλυτώνοντάς τον
από την σύλληψη και τις συνέπειες.
Το επόμενο
διάστημα ο Χαραλαμπίδης μαζί με τον
Οπλαρχηγό Βασίλη Τσαουσίδη (Πίτς Βασίλ), έρχονται σε επαφή με τους Ρώσους, οι
οποίοι ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Τούρκους, φέρνοντας μαζί τους 50 τουφέκια και μεγάλο αριθμό φυσιγγίων και
χειροβομβίδων. Ήταν τα πρώτα σημαντικά εφόδια του Ποντιακού αντάρτικου.
Αξιοσημείωτες
οι Μάχες του στην οροσειρά Αγιού
Τεπέ και Αγιαχλάλαν. Στην τοποθεσία
Αγιού Τεπε , υπό τις διαταγές του 47 αντάρτες, έχοντας υπό την προστασία τους
2.500 γυναικόπαιδα, στις 16 Νοεμβρίου αντιστάθηκαν στην δύναμη 8000 στρατιωτών,
αποκρούοντας διαδοχικές επιθέσεις μέχρι τις απογευματινές ώρες όπου κλονίσθηκε το ένα άκρο της γραμμής
άμυνας το οποίο υπερασπιζόταν ο γιός του
Δημοσθένης με τους άνδρες του και
έπεφτε νεκρός από θραύσμα βλήματος που
τον χτύπησε στο μέτωπο.
Με ηρωική
αυτοθυσία κατόρθωσε να διαφύγει από τον κλοιό των Τούρκων στρατιωτών, σώζοντας
έτσι 2.500 γυναικόπαιδα, με απολογισμό 4 νεκρούς αντάρτες , μεταξύ των οποίων
ήταν και ο γιός του Δημοσθένης και 119 Τούρκους στρατιώτες και 4 αξ/κούς.
Στην
περιοχή Αγιαχλάλαν τον Ιούνιο του 1915 ο Δημήτριος Χαραλαμπίδης έδωσε μία
σπουδαία μάχη εναντίων μίας
ληστοσυμμορίας υπό τον διαβόητο Τσακίρ Ογλού που καταδυνάστευαν τους Έλληνες του Χούζαρλι. Στην μάχη αυτή στους ληστοσυμμορίτες
προσέτρεξε τάγμα του τουρκικού στρατού. Στην ολοήμερη μάχη απογευματινές ώρες,
τραυματίζεται ο Οπλαρχηγός, όταν σφαίρα σφηνώθηκε κάτω από το αριστερό του
αυτί, διαλύοντάς του την οδοντοστοιχία (του έγινε χειρουργική επέμβαση από
πρακτικό γιατρό, για την αφαίρεση της σφαίρας με ξυράφι και της κρεμούσης
οδοντοστοιχίας με τανάλια), ενώ την ίδια ώρα περίπου δέχθηκε πυρά στην κοιλιακή
χώρα και εξέπνευσε από ακατάσχετη αιμορραγία ο υπαρχηγός καπετάν Χατζή
Λεβέντης.
Με την
έλευση της νύχτας ο εχθρός διέκοψε τις επιθέσεις και έτσι βρήκαν την ευκαιρία
να εγκαταλείψουν την περιοχή και να φθάσουν στο μεγάλο δάσος του Σαλτούχ, όπου
οι εχθροί έχασαν τα ίχνη τους.
To Φθινόπωρο του 1916 μαζί με τον Οπλαρχηγό
Βασίλειο Ανθόπουλο (Βασίλ Ουστά), έρχονται
κρυφά στην Τραπεζούντα και μετά την
συνάντησή τους με Ρώσους Αξιωματούχος, επέστρεψε φέροντας 500 τουφέκια και
πυρομαχικά.
Σε μία
επιδρομή των Τούρκων στο Τσιμενλή
γενέτειρά του, μετά από προδοσία, ο Στρατός εισβάλει νύχτα στο χωριό, όπου
βρισκόταν ο αδελφός του Θεόδωρος Χαραλαμπίδης
τραυματισμένος, αρνούμενος να παραδοθεί, μετά από μάχη έπεσε νεκρός.
Τον Οκτώβριο του 1916 με μια ομάδα ανταρτών 50
ατόμων, επεχείρησε αποκατάσταση της επαφής με τους Αρμένιους της περιοχής Γιαπασάν. Κυκλώθηκαν από ισχυρές Τουρκικές
μονάδες και στην μάχη που ακολούθησε, σκοτώθηκε το πρωτοπαλίκαρο Στέλιος
Επαρλής και τραυματίζεται ο ίδιος, όπου διέφυγε στο χωριό Αζμάν,
διατάσσοντας να διαδώσουν ότι φονεύθηκε.
Ο Δημήτρης Χαραλαμπίδης καταφεύγει στην Κωνσταντινούπολη, όπου έρχεται σε επαφή με τον Μητροπολίτη Αμάσειας Γερμανό Καραβαγγέλη και τον Λοχαγό Χρυσόστομο Καραίσκο απεσταλμένο της Ελληνικής κυβέρνησης και με τους επιζώντες αντάρτες και γυναικόπαιδα, επιβιβάζονται σε αντιτορπιλικό του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και φθάνουν στην Ελλάδα, όπου παρέμεινε στο χωριό Ποντολίβαδο Καβάλας μέχρι τον θάνατό του.
Ο Δημήτριος Χαραλαμπίδης απέκτησε πέντε (5) παιδιά: 1/Τον Δημοσθένη ο οποίος σκοτώθηκε στην μάχη του Αγιού Τεπέ, τον Ναθαναήλ, τον Ανέστη, τον Χαράλαμπο και την Φωτεινή, οι οποίοι έχουν αποβιώσει άπαντες και εν ζωή είναι τα εγγόνια του που διαμένουν στην Θεσσαλονίκη, Γερμανία και Καβάλα.
Στις φωτογραφίες ο Οπλαρχηγός Δημήτριος Χαραλαμπίδης (Τσιμενλή Τιμίτ) και ο γράφων με τον εγγονό του Χρήστο Χαραλαμπίδη του Ναθαναήλ στο Ποντολίβαδο Καβάλας τον Ιούνιο του 2020, που όπως με ενημέρωσε κατά το Έτος 1941-42 έγινε η μεταφορά των νεκροταφείων του χωριού χωρίς την μεταφορά των οστών και έτσι ο Καπετάνιος του Ποντιακού αντάρτικου, το αδάμαστο σύμβολο της ποντιακής αντίστασης να είναι θαμμένος στο χωριό Ποντολίβαδο, χωρίς να γνωρίζουμε το ακριβές σημείο, ώστε να μπορούμε να του αποδώσουμε τις οφειλόμενες τιμές και να ανάψουμε ένα κερί στην μνήμη του σε ένδειξη ευγνωμοσύνης.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΕΡΑΣΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Γιώργος Χαρπαντίδης
Καβάλα
 |
| ο εγγονός του Δ. Χαραλαμπίδη, Χρήστος Χαραλαμπίδης με τον συντάκτη του άρθρου Γιώργο Χαρπαντίδη |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου