Λάζαρος Ιωσηφίδης : Φίλος - Πόντιος - Άνθρωπος

του Λαζάρου σήμερα, πέμπτη χρονιά χωρίς το τηλεφώνημα για τα χρόνια πολλά...

- Ορτουλούυυυυ... εδώ Φάτσαλους... και αφού έτσι δίναμε τα διαπιστευτήρια μας συνεχίζαμε την κουβέντα μας...

➤ δεν τον ξεχνάμε τον φίλο μας, όπως έχω πει, ο Ποντιακός Ελληνισμός έχασε έναν υπέροχο πατριώτη
➤ ακολουθεί μικρό βιογραφικό από την σελίδα της ένωσης Ποντίων Νίκαιας - Κορυδαλλού. Η φωτογραφία είναι δική μας, φυσικά μέσα στο Κορτσόπον με ημερομηνία 21.5.2006

➤ Δυστυχώς από χτες (σημ. 23.4.2017) η Ένωση μας θρηνεί τον θάνατο του δικού μας Λάζαρου Ιωσηφίδη. Ένας αγωνιστής, συνεργάτης, μα πάνω από όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο Γιατρός που έκανε καλά χιλιάδες ανθρώπους λύγισε δυστυχώς μπροστά στο θάνατο και μετά από μια μεγάλη μάχη με την καρκίνο εχτές Κυριακή του Θωμά σε ηλικία 72 ετών ταξίδεψε για την γειτονιά των Αγγέλων.

Ο Λάζαρος υπήρξε ενεργό μέλος της Ένωσης μας καθώς επίσης και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. κατά την περίοδο 2014-2016.

Ο Λάζαρος Ιωσηφίδης ήταν εξαιρετικός γιατρός που είχε χειρουργήσει χιλιάδες ανθρώπους. Είναι αξιοσημείωτο ότι πάντα χειρουργούσε ακούγοντας ποντιακή μουσική. Να σημειώσουμε ότι βοήθησε και χειρούργησε δεκάδες αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.

Ο Λάζαρος από πολλούς φίλους του 1ης & 2ης γενιάς χαρακτηριζόταν ως στρατιώτης και μαχητής της διατήρησης και διάσωσης της Ποντιακής μας Παράδοσης. Αγαπούσε πάρα πολύ το χωριό του την Καστανούσα Σερρών και σε κάθε εκδήλωση δήλωνε παρόν.

Το διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια προς την οικογένεια του Λάζαρου Ιωσηφίδη.

Επίσης το Δ.Σ. Ένωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού μόλις πληροφορήθηκε το δυσάρεστο νέο, αποφάσισε να δημοσιευθεί το παρόν στον τύπο, να παραστεί με αντιπροσωπεία (τόσο του Δ.Σ. όσο και του χορευτικού) στην κηδεία του και να καταθέσει στεφάνι.

Η κηδεία του Λάζαρου Ιωσηφίδη θα πραγματοποιηθεί αύριο Τρίτη 25/04/2017 και ώρα 16:00μ.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Γερασίμου στο Νεκροταφείο Σχιστού.

Καλό παράδεισο και να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει Λάζαρε.

Ακολουθεί εκτενές Βιογραφικό του Λάζαρου Ιωσηφίδη. 

➤ Οι προγονικές ρίζες της οικογένειας Ιωσηφίδη ξεκινούν από τα Κοτύωρα του Πόντου, όπου τα μέλη της οικογενείας ασχολήθηκαν με γεωργικές και κτηνοτροφικές επιχειρήσεις κι επεξεργασία μετάλλων. Ο παππούς, Κυριάκος Ιωσηφίδης, και η σύζυγός του, Παρθένα, έζησαν στον Πόντο και από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, τον Παναγιώτη και τον Ηλία.

Ο Παναγιώτης, πατέρας του Λάζαρου Ιωσηφίδη, γεννήθηκε στον Πόντο, το 1903 και σώθηκε από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από έναν καλό Τούρκο γείτονα, που τον έκρυψε στον αχυρώνα του για επτά μήνες. Ο Λάζαρος Ιωσηφίδης γεννήθηκε στον δεύτερο γάμο του πατέρα του Παναγιώτη με τη χήρα Ελένη Σαριβασιλειάδη. Η Ελένη Σαριβασιλειάδη το 1922 ήρθε στην Ελλάδα από την Σαμψούντα του Πόντου, σε ηλικία τριών ετών κι εγκαταστάθηκε στην περιοχή Φιλίρα Σερρών.

Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, οι Γερμανοί κατάσχουν το σπίτι και το κάνουν Αρχηγείο. Κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, το σπίτι της οικογένειας Ιωσηφίδη καταστρέφεται από τους κομμουνιστές. Το δυσάρεστο αυτό γεγονός άλλαξε τον τρόπο ζωής τους. Ξεκίνησε ο σκληρός αγώνας της επιβίωσης, με κούραση και πολλές στερήσεις και εγκαταστάθηκαν ως πρόσφυγες, το 1950, στην περιοχή Κάτω Τούμπα Θεσσαλονίκης και, έναν χρόνο αργότερα, επέστρεψαν στο χωριό τους.

Ο Λάζαρος Ιωσηφίδης έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια μέσα στο κλίμα της γενικής απογοήτευσης, το οποίο προκαλούσαν οι στερήσεις και οι οικονομικές δυσκολίες. Το 1957, τελείωσε τη φοίτησή του στο Δημοτικό Σχολείο. Ήταν άριστος μαθητής, με ιδιαίτερη έφεση στη μόρφωση. Αρχικά, δεν υπήρχαν στόχοι για τη συνέχιση των σπουδών του στο Γυμνάσιο εξ αιτίας των προβλημάτων υγείας του πατέρα του. Η επιμονή, όμως, του Σάββα Σιδηρόπουλου, ενός φίλου και συμμαθητή, να σπουδάσει μαζί με τον Λάζαρο στο Γυμνάσιο, επηρεάζει την απόφαση της οικογένειας Ιωσηφίδη και ο Λάζαρος ολοκλήρωσε με επιτυχία τις εγκύκλιες σπουδές του, αντιμετωπίζοντας πολλά οικονομικά προβλήματα. Μέσα του είχε ωριμάσει η ιδέα να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο και, ύστερα από επίμονες προσπάθειες, το 1963, πέρασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα φοιτητικά του χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα εξ αιτίας οικονομικών προβλημάτων και, ως εκ τούτου, αναγκάσθηκε να δουλεύει παράλληλα. Στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας, το 1967, ως στέλεχος της Ένωσης Κέντρου, υφίσταται διώξεις.

Τον Ιούνιο του 1972, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή και, μετά την αποφοίτησή του, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως οπλίτης γιατρός στη Χίο, την Κόρινθο και το Σιδηρόκαστρο Σερρών. Αφού απολύθηκε από τον στρατό, διορίστηκε ως Γιατρός στο Αγροτικό Ιατρείο Ορεινής Σερρών για δεκαέξι μήνες. Τον Μάιο του 1976, εγκαθίσταται στην Αθήνα και ειδικεύεται στον τομέα της Χειρουργικής στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, συνεργαζόμενος με τον Διευθυντή, Παναγιώτη Μίχα, ο οποίος επηρέασε την πνευματική του συγκρότηση.
Το 1989, εκλέχθηκε εκπρόσωπος των ιατρών στο Διοικητικό Συμβούλιο Ευαγγελισμού, θέση που κατείχε για τρία χρόνια. Διετέλεσε, επίσης, Πρόεδρος του Νοσοκομείου Πατησίων για δύο χρόνια.

Στην προσωπική του ζωή, το 1982, παντρεύτηκε την Ελισάβετ Πιπερίδου από τη Νίκαια. Από τον γάμο τους απέκτησαν έναν γιο, τον Πέτρο. Ο Πέτρος έχει αποφοιτήσει αριστούχος από την Κοινωνιολογία του Παντείου Πανεπιστημίου.

Φυσικά από όλα τα παραπάνω δεν θα μπορούμε να παραλείψουμε την δράση του Λάζαρου Ιωσηφίδη στον ποντιακό χώρο. Όταν το 1963 πήγε στην Θεσσαλονίκη για τις σπουδές του εντάχτηκε στο χορευτικό τμήμα της Εύξεινου Λέσχης Θεσσαλονίκης. Με την επίμονη που τον χαρακτήριζε μυήθηκε στον Σέρρα χορό και αδιαμφισβήτητα έγινε ένας από τους καλύτερους χορευτές.

Ορμώμενος από της γνώσεις που πήρε από την Εύξεινο Λέσχη, το 1966 δημιουργεί το πρώτο χορευτικό τμήμα στο χωριό του την Καστανούσα Σερρών. Αυτό ήταν και το πρώτο έναυσμα για να δημιουργηθεί λίγα χρόνια αργότερα ο σύλλογος του χωριού του. 

Ο Λάζαρος εκτός από χορευτής μυήθηκε και στην τέχνη του βιωματικού Ποντιακού θεάτρου περνώντας μέρος σε παραστάσεις με το θεατρικό τμήμα της Ευξείνου Λέσχης. Το 1969-70 παίρνει ενεργό ρόλο στην ίδρυση του τμήματος Ποντιακής Νεολαίας της Εύξεινου Λέσχης Θεσσαλονίκης και μπαίνει στο Δ.Σ. της προσωρινής διοίκησης.

Με την έλευση του στην Αθήνα συνεχίζει να έχει στενές σχέσεις τόσο με την Εύξεινο Λέσχη όσο τον σύλλογο του χωριού του και δήλωνε παρόν σε όλες τις εκδηλώσεις του. Δραστηριοποιήθηκε στην Ένωση Ποντίων Νίκαιας Κορυδαλλού όπου διατέλεσε και αντιπρόεδρος.

Αυτά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της δράσης του και της αγάπης του στην καταγωγή του και την διατήρηση της παράδοσης μας.

Υ.Γ. Ευχαριστούμε την κ. Όλγα Δουλγερίδου και τον κ. Μιχάλη Καραβελά για τις φωτογραφίες και τις βιογραφικές πληροφορίες.