Αρχές Νοέμβρη του 1940. Η επίλεκτη Τρίτη Μεραρχία Αλπινιστών «Τζούλια» επιχείρησε να διεισδύσει στην Πίνδο. Στο ύψωμα «Αννίτσα» που δεσπόζει ανάμεσα στη Σαμαρίνα και στους Φιλιππαίους, μια Ελληνική μικρή στρατιωτική μονάδα στελεχωμένη κυρίως από άνδρες των γειτονικών χωριών, όχι μόνο απέκρουσε την επίθεση, αλλά υποχρέωσε τους Ιταλούς να υποχωρήσουν άτακτα προς την περιοχή της Κόνιτσας. Σε ανάμνηση του γεγονότος κτίστηκε το σύγχρονο μνημείο στο υψόμετρο 1728.
Στον τομέα της Πίνδου οι επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών τελείωσαν στις 10 Νοεμβρίου 1940 με περιφανή νίκη των ελληνικών όπλων. Η μεγάλη μονάδα, που έδρασε στην περιοχή Γρεβενών, ήταν η Ταξιαρχία Ιππικού, ενισχυμένη και με άλλες μονάδες, τις οποίες διέθεσε το Β΄ Σώμα Στρατού.
Το ελληνικό Γενικό Στρατηγείο περίμενε την Ιταλική επίθεση στη Δυτική Μακεδονία να εκδηλωθεί στον άξονα Κορυτσά – Καστοριά – Φλώρινα -Θεσσαλονίκη και είχε υποβαθμίσει το δύσβατο ορεινό όγκο της βόρειας Πίνδου (Σμόλικας – Γράμμος). Γι’ αυτό αιφνιδιάστηκε από τη δυναμική επέμβαση της επίλεκτης Τρίτης Μεραρχίας Αλπινιστών «Τζούλια», η οποία κατόρθωσε από τις πρώτες ημέρες της εισβολής να δημιουργήσει στην Πίνδο ένα επικίνδυνο θύλακα βάθους 30 και πλάτους 20 χιλιομέτρων, ικανό να ανατρέψει, όλη την αμυντική διάταξη από το Ιόνιο μέχρι τη Μεγάλη Πρέσπα. Η Μεραρχία Τζούλια ήταν από τις πιο αξιόμαχες του ιταλικού στρατού και υπερτερούσε κατά πολύ σε προσωπικό και μέσα από το απόσπασμα Δαβάκη, το οποίο ήταν επανδρωμένο με επίστρατους και διέθετε πενιχρά πολεμικά μέσα. Η ελληνική στρατιωτική διοίκηση κατόρθωσε αμέσως να αντιληφθεί την απειλή που δημιουργήθηκε στην Πίνδο και μετακίνησε έγκαιρα τις διαθέσιμες δυνάμεις προς την κατεύθυνση αυτή. Σ’ αυτό συνετέλεσε και η αποτελεσματική αντιμετώπιση του εχθρού από την VIII Μεραρχία στο Θέατρο Eπιχειρήσεων Ηπείρου, γεγονός που επέτρεψε να μεταφερθούν προς την Πίνδο μονάδες οι οποίες αρχικά προορίζονταν για την Ήπειρο. Η πρόβλεψη του Β΄ Σώματος Στρατού να κινηθούν οι ιππείς της Ταξιαρχίας Ιππικού με οχήματα από Κοζάνη προς Δοτσικό, ανεξάρτητο από τους ίππους, ήταν καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας στον τομέα της Πίνδου, γιατί διαφορετικά η επάνδρωση της τοποθεσίας θα γινόταν μετά τρεις ημέρες και το αποτέλεσμα θα ήταν δυσμενές για όλη την ελληνική αμυντική διάταξη........"
➤ πηγή : εδώ
➤ πήγαμε δύο φορές...
1. ανάβαση 25.7.2010 :
2. μικρή εισαγωγή 13.11.2012 :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου