βιογραφίες : Δέσποινα Κωνσταντινίδου ( 1914 - 2009 )

➤ η Δέσποινα Βαρβέρη - Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στην Αμισό (Σαμψούντα) στις 13 Οκτωβρίου του 1914. Ο παππούς της Θεόδωρος Βαρβέρης, από το Λεωνίδιο της Σπάρτη, ήλθε στην Αμισό, γνώρισε τη γιαγιά της Μαρία και μαζί απέκτησαν έναν υιό, τον Χαράλαμπο, πατέρα της Δέσποινας.

➤ τα πρώτα της γράμματα έμαθε στο Νηπιαγωγείο της Αμισού (1920-1921).  Τη χρονιά εκείνη (1921) συνέλαβαν τον πατέρα της, τον φυλάκισαν και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του. Η χήρα πλέον Ελένη, μητέρα της Δέσποινας, μαζί με την πεθερά της Μαρία και τα δύο παιδιά της Δέσποινα και Θεόδωρο ήλθαν στην Ελλάδα το 1922. Στην αρχή έμειναν για 6 μήνες στην Ηγουμενίτσα και μετά εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά.

➤  η Δέσποινα τελείωσε το Διδασκαλείο Θηλέων Πειραιώς το 1933 με "Άριστα" και της χορηγήθηκε υποτροφία από το κληροδότημα των "Αδελφών Ζωσιμά" για δύο χρόνια (500 δρχ. μηνιαίως). Μετά την αποφοίτησή της εργάσθηκε για δύο χρόνια (1933-1935) ως δασκάλα σε ιδιωτικό σχολείο. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1940 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος της παρέδωσε σταυρό που έγραφε επάνω "Δημοτικό Σχολείο Δ. Κατρανίδου" στα Ταμπούρια.

➤ ανήσυχη και δημιουργική όπως ήταν άνοιξε δικό της ιδιωτικό σχολείο στη Δραπετσώνα Πειραιά, επί των οδών Ανωνύμου και Μαραγκάκη, σε ηλικία 21 ετών, το οποίο λειτούργησε από το 1935 ως το 1941 (έκλεισε λόγω του πολέμου).

➤ στις 15 Αυγούστου του 1943 παντρεύτηκε τον Δημοκράτη Κωνσταντινίδη, από τα Σούρμενα του Πόντου, εξαίρετο σύντροφο, με σπουδές στις Προξενικές και Εμπορικές επιστήμες. Μαζί του απέκτησε δύο παιδιά, τον Σάββα και την Ελένη.

➤ το 1950 άνοιξε νέο ιδιωτικό σχολείο στα σύνορα Καισαριανής-Παγκρατίου, το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1964. Το 1966-1977 εργάσθηκε στο ιδιωτικό σχολείο "Λύκειο Βύρωνος".

➤ το 1978-1981 εργάσθηκε στο Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο Αντίκυρας και από το 1981-1984 στο Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Συνολικά συμπλήρωσε 39 χρόνια εργασίας αφοσιωμένα στη μεγάλη της αγάπη, "το παιδί".

➤ η φιλανθρωπική δράση της υπήρξε μεγάλη. Με έγγραφο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στις 15 Ιουνίου 1939, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος τη διόρισε μέλος του Δ.Σ. του φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας του Ιερού Ναού Αγ. Φανουρίου Δραπετσώνας, όπου βοηθούσε φτωχά παιδιά της ενορίας. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1940 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος της παρέδωσε σταυρό που έγραφε επάνω "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ". Τον σταυρό αυτόν παρέδωσε στην Επιτροπή Ποντιακών Μελετών το 1996. Επίσης το Ορφανοτροφείο Αρρένων "Ο Άγιος Γεώργιος" και Θηλέων "Ο Άγιος Πολύκαρπος" Κερατσινίου Πειραιώς της εξέφρασαν τη συγκίνηση και τις ευχαριστίες τους για το ενδιαφέρον της για τα ορφανά και τη δωρεά που τους είχε προσφέρει.

➤ οι πνευματικές της ανησυχίες την οδήγησαν στην Επιτροπή Ποντιακών Μελετών, στην οποία, ως μέλος, ξεκίνησε να εργάζεται υπό την καθοδήγηση του τότε προέδρου της, αειμνήστου Οδυσσέα Λαμψίδη, με αντικείμενο την αποδελτίωση βιβλίων, στα οποία περιέχονταν η αλληλογραφία της Επιτροπείας Ελλήνων Ποντίων Κωνσταντινουπόλεως. Εφοδιάστηκε με ειδική κάρτα αδείας εισόδου στο "Ιστορικό Αρχείο" του Υπ. Εξωτερικών με σκοπό την έρευνα και συγκέντρωση υλικού, μέρος του οποίου δημοσιεύεται στο "ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΝΤΟΥ" τόμος 40, 1955, σελ. 249-279. Το 1992, το Δ.Σ. της Ε.Π.Μ. τής ανέθεσε τα καθήκοντα της Γεν. Γραμματέως. Από τη θέση αυτή εκπροσώπηση την Ε.Π.Μ. σε πολλές πνευματικές εκδηλώσεις, ενώ έκανε και δικές της ομιλίες, με θέματα που αφορούσαν στον Πόντο.

➤ απεβίωσε στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 σε ηλικία 95 ετών.

[από την σελίδα της ΕΠΜ]