1991 – εκδ. Αφοι Κυριακίδη, σελ. 151
➤ έχουμε περισσότερες από τέσσερις αναρτήσεις από το βιβλίο αυτό, αναζητήστε τις με το "η Αμισός και τα πάθη της"
[πρώτη δημοσίευση 8.3.2016]
➤ τόπος : Καλλίφυτος Δράμας. Το περιγραφόμενο παιχνίδι (χάψας), θυμάμαι ότι το παίζαμε και εμείς στις αρχές της δεκαετίας του 60. Ο θείος μου ο Σάββας είχε ένα σπάγκο, περασμένο σε γάντζο στην οροφή του δωματίου. Στην μια άκρη είχε δέσει ένα ντάσχαλβα (*) και την άλλη την κρατούσε στο χέρι του. Εμείς, τα τρία ανίψια του και η κόρη του Σούλα, χοροπηδούσαμε να πιάσουμε τον ντάσχαλβα με το στόμα, χέρια απαγορεύονταν...
(*)
ντάσχαλαβας = ένα είδος σκληρού χαλβά με σουσάμι, γευστικότατος. Τον έβρισκε κανείς σε σχήμα κάτι σαν μικρό κουλούρι καθώς επίσης και σε μεγάλες πλάκες όπου κανείς έπαιρνε όσο ήθελε. Ήταν τόσο σκληρός που χρειαζότανε σφυράκι και μαχαίρι για να το κόψει κάποιος. Υπάρχει ακόμα τουλάχιστον στην περιφέρεια της Δράμας, στα μαγαζιά που πουλάνε χαλβά Κυργίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου