08 Μαΐου 2022

αμελέ ταμπουρού & σεφκιέτ : διαφορές και ομοιότητες

➤ διαπιστώσαμε ότι υπάρχει άγνοια ή σύγχυση των παραπάνω δραματικών ιστορικών γεγονότων. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικά στοιχεία για το τι ήταν και να περιγράψουμε τις όποιες διαφορές και ομοιότητες μεταξύ τους.

1. Αμελέ ταμπουρού, λέγονται επίσης και τάγματα εργασίας ή τάγματα θανάτου.
 Αύγουστος του 1914. Κηρύσσεται ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Η Τουρκία στο πλευρό των Γερμανών απέναντι στην τριπλή συνεννόηση (Αντάντ) δηλ. Αγγλία – Γαλλία – Ρωσία (και Ελλάδα). Στην Τουρκία γίνεται το σεφέρ μπερλίκ δηλ. γενική επιστράτευση. Οι Ρωμιοί, οι Αρμένιοι, όλα τα έθνη της Τουρκίας, υποχρεούνται να στρατευθούν. Οι Ρωμιοί στέλνονται στην πρώτη γραμμή, καθόλου τυχαία. Αυτό που είναι καθοριστικό για τον Πόντο και τους κατοίκους του είναι η μάχη στο Σαρίκαμις (22.12.1914 έως 17.1.1915) μεταξύ Τούρκων και Ρώσων. Στην μάχη αυτή η Τουρκία είχε περί τους 90.000 νεκρούς από τις μάχες και την παγωνιά.
 οι νεότουρκοι πολιτικοί άρπαξαν την ευκαιρία για να βάλουν μπροστά τα σχέδια τους για την απαλλαγή της χώρας από τους αλλόθρησκους. Κατηγόρησαν τους χριστιανούς ότι αυτοί φταίνε για την πανωλεθρία στο Σαρίκαμις, γιατί δεν πολέμησαν απέναντι στους ομόθρησκους τους Ρώσους. Τους αποστρατεύουν από μάχιμους και δημιουργούν τα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) με στόχο την εξόντωση τους.
 έτσι λοιπόν οι Ρωμιοί βρίσκονται σε δύσβατες περιοχές, μέσα στην παγωνιά και το χιόνι, χωρίς τροφή, χωρίς ανάπαυση, να κατασκευάζουν δρόμους, να σπάνε πέτρες για τον Τούρκικο στρατό. Αρχίζουν οι λιποταξίες. Κατευθύνονται στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, στα βουνά γύρω από τα χωριά τους. Εκεί βρίσκουν τις πρώτες ομάδες φυγόστρατων από τον Πρώτο Βαλκανικό πόλεμο. Έτσι ενισχύονται αυτές οι ομάδες που στην συνέχεια θα αποτελέσουν τους πυρήνες των αντάρτικων δυνάμεων.
 άλλες σχετικές μας αναρτήσεις στην ετικέτα αμελέ ταμπουρού

[πρώτη δημοσίευση Σεπτέμβριος 2016]

από το βιβλίο Τοπάλ Οσμάν

2. Τα σεφκιέτ του θανάτου. Λέγονται και λευκές πορείες ή πορείες θανάτου.

Και εδώ την αφορμή την έδωσαν οι Ρώσοι που κατέλαβαν τον Ανατολικό Πόντο μέχρι τον Χαρσιώτη ποταμό. Την ιδέα για τις μετακινήσεις του πληθυσμού την είχε ο Γερμανός Λίμαν Φον Σάντερς και την υπαγόρευσε στους συμμάχους του. Σκοπός ήταν η εξορία του πληθυσμού στα ενδότερα και να τους προστατέψουν, λέει, από την εμπόλεμη ζώνη ή / και για να μην έρχονται σε συνεννόηση με τα καράβια των Ρώσων με σήματα. Ο καταλληλότερος χρόνος γι΄ αυτές τις εξορίες - πορείες θανάτου ήταν ο χειμώνας. Όσο πιο ψηλά ήταν τα περάσματα που έπρεπε να διασχίσουν, τόσο πιο αποτελεσματική η αποστολή - βλ. το σεφκιέτ της Τρίπολης εδώ

άλλες σχετικές μας αναρτήσεις στην ετικέτα σεφκιέτ 
δείτε μια σελίδα από το βιβλίο του Δ. Ψαθά, γη του Πόντου :



από το βιβλίο Τοπάλ Οσμάν

Αγαπητέ αναγνώστη, ότι γράψαμε παραπάνω αποτελούν τις διαφορές μεταξύ των. Η ομοιότητα είναι αυτή που περιγράφει ο Ραφέτ Πασάς - ανάρτηση μας εδώ


Δεν υπάρχουν σχόλια: