➤ με τον χορό δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη σχέση, δεν χόρεψα ποτέ ως χορευτής σε σύλλογο και πολύ περισσότερο δεν υπήρξα ποτέ χοροδιδάσκαλος
➤ γνώμη μου για την αμφίεση των χορευτών στους χορευτικούς ομίλους των συλλόγων, αυτών που βγαίνουν και μας εκπροσωπούν παντού : μου είναι αδιανόητο οι ζίπκαλιδες να μην έχουν πολεμική εξάρτυση. Όχι φυσικά όπλα αλλά δεσμίδες με σφαίρες στην μέση και χιαστί, όπως αυτά που βλέπουμε στις παλιές φωτογραφίες (κάποτε σχεδόν είχα μαλώσει με τον Ν.Ζ. γι' αυτό γιατί τους βγάζει σαν κοδέσπινες...)
➤ και εάν είναι λίγο περιττό ή άκομψο να χορεύει κανείς το διπάτ με αυτό τον τρόπο, ε τότε ας το κάνουμε λίγο θεατρικό. Μπροστά από τον όμιλο των χορευτών που είναι έτοιμοι να χορέψουν την Σέρρα, περνάει κάποιος και τους μοιράζει τις σφαίρες τις οποίες επιδεικτικά φορούν και ξεκινούν έτσι τον χορό,
➤ το όλο σενάριο θέλει να καταδείξει την ακριτική μας φύτρα, την μη παθητική μας στάση απέναντι στον δυνάστη, την διεκδίκηση των δικαίων μας (τουλάχιστον έτσι…)
➤ διαβάστε τι γράφει στα Ποντιακά Φύλλα το 1940, στο τεύχος 32 ο Δημήτρης Κ. Παπαδόπουλος (Σταυριώτης) που γεννήθηκε και έζησε στο Σταυρίν Χαλδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου