➤ σήμερα θα αναφερθούμε σε μία μάχη των ανταρτών του Δ. Πόντου. Και δεν ήταν μάχη αμυντική αλλά μάχη επιθετική, μάχη εκδίκησης. Ήταν μάλλον η μεγαλύτερη μάχη που διεξήχθη σε όλα τα μέτωπα αντίστασης στον τούρκο δυνάστη σε Ανατολικό και Δυτικό Πόντο. Ναι, υπήρχαν απώλειες και σε άμαχο πληθυσμό. Όπως αυτές που είχαν στα δικά τους χωριά από τους τσέτες, τον στρατό, τους τσανταρμάδες και τον όχλο. Είχανε φτάσει σε σημείο απόγνωσης και πληρώσανε τον τούρκο με το ίδιο νόμισμα. Φωτιά και τσεκούρι.
➤ φωτιά στο χωριό Τσαγκσούρ. Εκεί που αφάνισαν οι Τούρκοι λίγες μέρες πριν, όσες ψυχές Χριστιανών επέζησαν από τις θηριωδίες του Ότκαγια (η ματωμένη σπηλιά). Ήταν η εκδίκηση του Ότκαγια.
1. που βρίσκεται :
2. από το βιβλίο του Αχ. Ανθεμίδη, τα απελευθερωτικά στρατεύματα του Ποντιακού Ελληνισμού 1912-1924 (εκδ. ματι)
[έχουμε αναφερθεί αλλού για τον βαρύγδουπο τίτλο του βιβλίου. Ούτε απελευθερωτικά, ούτε στρατεύματα ήτανε. Αντάρτικες ομάδες ήταν, χωρίς κεντρική διοίκηση, με χαλαρή πειθαρχία. Ο αναγνώστης πρέπει να προσπεράσει ορισμένες αριθμητικές υπερβολές ...]
1 σχόλιο:
αν ειχαν την βοηθεια και την συνεργασια του ελληνικου στρατου,πιστευω,πως μπορει να ηταν,αλλες οι εξελιξεις.
Δημοσίευση σχολίου