George Gregoriadis Παρατηρώ στο κείμενο τα ψήγματα της πανάρχαιας Ελληνικής γλώσσας που διασώζονται και θαυμάζω . Ανασπάλω = ξεχνώ, Ατός=αυτός. Στην αρχαία γλώσσα η δίφθογγος αυ δεν προφερόταν αφ αλλά αου γι' αυτό οι ντόπιοι Ελληνάρες τους άκουγαν να λένε αούτος-αούτη-αούτο και τους κορόϊδεβαν αούτηδες. Που να σκεπτόντουσαν όμως τα κνώδαλα ότι μέσω της Λατινικής η δίφθογγος πέρασε στις Ευρωπαϊκές γλώσσες και διασώθηκε σωστά , αουτοστράτα, αουτοματικ κλπ. Στην καθομιλουμένη ποντιακή βέβαια συχνά παραλείπεται το ου λόγω δύο συνεχόμενων φωνηέντων (όπως και στα Αγγλικά το άου έγινε ο , οτοκαρ, οτομάτικ) και λένε ατός ατή ατό) . Άλλα ψήγματα : η κλητική (ώ ) άγιε δέσποτα, εποίκες = εποίησες, δεν κι λέει = ουδέν ουκ λέγει κλπ. Αλλά και η λέξη μουχτερό για τα βόδια είναι παραφθορά της λέξης μοχθηρό που χρησιμοποιούν για τα μεγάλα ζώα γενικά, που ενίοτε γίνονται και επιθετικά όταν ενοχληθούν και παίρνουν το αφεντικό στο....κυνήγι.
1 σχόλιο:
George Gregoriadis
Παρατηρώ στο κείμενο τα ψήγματα της πανάρχαιας Ελληνικής γλώσσας που διασώζονται και θαυμάζω . Ανασπάλω = ξεχνώ, Ατός=αυτός. Στην αρχαία γλώσσα η δίφθογγος αυ δεν προφερόταν αφ αλλά αου γι' αυτό οι ντόπιοι Ελληνάρες τους άκουγαν να λένε αούτος-αούτη-αούτο και τους κορόϊδεβαν αούτηδες. Που να σκεπτόντουσαν όμως τα κνώδαλα ότι μέσω της Λατινικής η δίφθογγος πέρασε στις Ευρωπαϊκές γλώσσες και διασώθηκε σωστά , αουτοστράτα, αουτοματικ κλπ. Στην καθομιλουμένη ποντιακή βέβαια συχνά παραλείπεται το ου λόγω δύο συνεχόμενων φωνηέντων (όπως και στα Αγγλικά το άου έγινε ο , οτοκαρ, οτομάτικ) και λένε ατός ατή ατό) . Άλλα ψήγματα : η κλητική (ώ ) άγιε δέσποτα, εποίκες = εποίησες, δεν κι λέει = ουδέν ουκ λέγει κλπ. Αλλά και η λέξη μουχτερό για τα βόδια είναι παραφθορά της λέξης μοχθηρό που χρησιμοποιούν για τα μεγάλα ζώα γενικά, που ενίοτε γίνονται και επιθετικά όταν ενοχληθούν και παίρνουν το αφεντικό στο....κυνήγι.
Δημοσίευση σχολίου