➤ πριν από πολλά χρόνια, μαθαίνω ότι στο σπίτι μας στο χωριό, πάνω στο πατάρι (το λέγαμε "ταβάνι") υπάρχει μια φωτογραφία που έφερε η γιαγιά μου από τον Πόντο. Έβαλα ξαδέλφια και ανέβηκαν στο ταβάνι, την βρήκαν και μου την έφεραν. Παρατημένη εκεί άρχισε να καταστρέφεται. Ξεφλούδισε σε πολλά σημεία από την υγρασία. Απευθύνθηκα σε τεχνίτες για να την αποκατάσταση της. Το αποτέλεσμα (σε αντίγραφα πάντα) δεν ήταν το προσδοκώμενο. Έτσι μείναμε στην αρχική φωτογραφία, χωρίς επεμβάσεις παρά μόνο την πλαστικοποίηση της.
➤ η φωτογραφία αυτή πρέπει να είναι του 1918, σίγουρα μετά το τέλος του Α' ΠΠ και όταν ησύχασε ο τόπος. Είναι ο παππούς μου Πολυχρόνης, η γιαγιά μου η "Κουγιουμτζάβα", η θεία μου Ειρήνη και ο πατέρας μου Τάκης. Το τρίτο τους παιδί, ο Σάββας, δεν είχε γεννηθεί ακόμη
➤ είναι στην Φάτσα του Πόντου
➤ κάποτε ρώτησα την σύζυγο μου "τι θα προσπαθούσες να σώσεις από το σπίτι μας, αν αίφνης πιάναμε φωτιά ;" Μου είπε ότι μου είπε. Στην ίδια ερώτηση εγώ της έδειξα την παρακάτω εικόνα, αυτές είναι οι ρίζες μας, χωρίς αυτές δεν στεριώνουμε…
🔻 ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να ευαισθητοποιήσει όλους εμάς για να ενδιαφερθούμε για την ιστορία μας, να βρούμε οικογενειακά μας κειμήλια, να καταγράψουμε τις θύμισες των παλαιών, να εντοπίσουμε ξεχασμένα κείμενα-χειρόγραφα στα μπαούλα των σπιτιών μας. Τελικά, να μην αφήσουμε τίποτα που να μείνει στην αφάνεια και στη λησμονιά.
1 σχόλιο:
Αγωνιστή φίλε μου, πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε τους συμπατριώτες μας, που επιδίδονται βασικά στο χορό, ώστε να μάθουν πρώτα οι ίδιοι και μετά να μάθουν στα παιδιά τους τα χωριά καταγωγής τους. Δεν επιτρέπεται να ρωτάμε Πόντιο ¨από πού είσαι;¨και να μην ξέρει τι να απαντήσει. Και μόνο το όνομα του τόπου του αρκεί ώστε να γνωρίσει σε γενικές γραμμές την ιστορία του.
Δημοσίευση σχολίου