12 Απριλίου 2022

ανεκδοτάκι : ο μακαρίτες εμέν ...

ΠΦ, 1937, τ. 12

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

George Gregoriadis
Παρατηρώ στο κείμενο τα ψήγματα της πανάρχαιας Ελληνικής γλώσσας που διασώζονται και θαυμάζω . Ανασπάλω = ξεχνώ, Ατός=αυτός. Στην αρχαία γλώσσα η δίφθογγος αυ δεν προφερόταν αφ αλλά αου γι' αυτό οι ντόπιοι Ελληνάρες τους άκουγαν να λένε αούτος-αούτη-αούτο και τους κορόϊδεβαν αούτηδες. Που να σκεπτόντουσαν όμως τα κνώδαλα ότι μέσω της Λατινικής η δίφθογγος πέρασε στις Ευρωπαϊκές γλώσσες και διασώθηκε σωστά , αουτοστράτα, αουτοματικ κλπ. Στην καθομιλουμένη ποντιακή βέβαια συχνά παραλείπεται το ου λόγω δύο συνεχόμενων φωνηέντων (όπως και στα Αγγλικά το άου έγινε ο , οτοκαρ, οτομάτικ) και λένε ατός ατή ατό) . Άλλα ψήγματα : η κλητική (ώ ) άγιε δέσποτα, εποίκες = εποίησες, δεν κι λέει = ουδέν ουκ λέγει κλπ. Αλλά και η λέξη μουχτερό για τα βόδια είναι παραφθορά της λέξης μοχθηρό που χρησιμοποιούν για τα μεγάλα ζώα γενικά, που ενίοτε γίνονται και επιθετικά όταν ενοχληθούν και παίρνουν το αφεντικό στο....κυνήγι.